Η «δημοκρατία» δημοσίευσε τα συμπεράσματα μιας έρευνας του Πανεπιστημίου Πατρών για τον ρόλο που παίζει η θρησκευτική πίστη στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Οπως αναφέρθηκε στο σχετικό ρεπορτάζ: «Η πίστη στον Θεό βελτιώνει την ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών, τους βοηθάει να αντέξουν τον πόνο και να “προσαρμοστούν” καλύτερα στις οδηγίες των γιατρών και στις “απαιτήσεις” της χημειοθεραπείας. […] Η ενεργή συμμετοχή των ασθενών στα τελετουργικά της θρησκείας τους αποτελεί ένα επιπλέον “όπλο” στη μάχη που δίνουν με τον καρκίνο, καθώς ενισχύει την ψυχολογία τους και τους γεμίζει ελπίδα και δύναμη να συνεχίσουν τη θεραπεία τους».
Η δύναμη της πίστης, που μπορεί να μετακινήσει βουνά, έχει αποκαλυφθεί στους χριστιανούς από τον ίδιο τον Κύριο στο Κατά Ματθαίον (κεφ. 17., 19-21): «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω. Μετάβα ένθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν».
Τα προαναφερθέντα δεν αφορούν μόνο την ιατρική επιστήμη αλλά και την πολιτική. Δεν είναι επιτρεπτό να υποτιμάται από τους πολιτικούς το ζήτημα της πίστης, γιατί αυτό ακριβώς είναι που λείπει από την εποχή μας. Απουσιάζει επίσης η εμπιστοσύνη σ’ έναν ηγέτη, στις ικανότητες και στην ακεραιότητά του.
Οι πολίτες χρειάζονται κίνητρα για την ενεργό συστράτευση σ’ έναν αγώνα που θα νοηματοδοτήσει τον βίο τους. Η πεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε δεν είναι προαιρετική αλλά βασική προϋπόθεση της επιστροφής στην κανονικότητα.
Παλαιότερα η πατρίδα μας είχε την απαραίτητη ορμή για την πορεία της στον χρόνο λόγω της επιδίωξης της πραγμάτωσης της Μεγάλης Ιδέας. Μετά τη συμφορά του 1922 ο συλλογικός στόχος ήταν η επούλωση των πληγών της μικρασιατικής καταστροφής.
Επειτα οι Ελληνες άντλησαν πίστη από την ανάγκη αντιμετώπισης των πολεμικών κινδύνων στις αναμετρήσεις του 1940-41, των Δεκεμβριανών και της κομμουνιστικής ανταρσίας του 1946.
Η Μεταπολίτευση, που ακολούθησε την ατίμωση από τον Αττίλα, έχει ξεμείνει από πίστη. Τη χρειαζόμαστε επειγόντως, αλλιώς θα μας συντροφεύει μόνιμα η παρακμή.
Μ.Η.Τ. 232120