«Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν θεωρείς ότι δεν μπορείς να το αλλάξεις, βελτίωσέ το και ζήσε με αυτό όσο καλύτερα μπορείς. Οτιδήποτε άλλο είναι παράνοια». Αυτό είναι μια προτροπή που προέρχεται από τα πλούσια αποθέματα της λαϊκής θυμοσοφίας των Αμερικανών, που ενίοτε φτάνει σε επίπεδα φιλοσοφίας.
Οι κάτοικοι αυτής της μεγάλης και της ισχυρής χώρας την κατέστησαν υπερδύναμη επειδή ήταν -και σε κάποιο βαθμό παραμένουν- πρακτικοί. Δεν βασανίζουν πολύ τον εαυτό τους και τις κοινότητές τους με λεπτομέρειες, λεπτολογίες και «ναι μεν, αλλά». Συνήθιζαν να λαμβάνουν μια απόφαση και έπειτα να την υπηρετούν με ζήλο.
Τώρα, βέβαια, οι διαμορφωτές άποψης των ΗΠΑ έχουν πέσει στην παγίδα της πολιτικής ορθότητας και πήραν τις αποστάσεις τους από το λαϊκό αίσθημα και τις παραδόσεις. Γι’ αυτό οι Αμερικανοί φαντάζουν πιο… διστακτικοί σε συλλογικό επίπεδο.
Οι πράξεις τους είναι αμφίσημες και τα μηνύματα που περνούν στη διεθνή κοινότητα ηχούν «επαμφοτερίζοντα». Γι’ αυτό και διάγουν περίοδο βαθιάς και ραγδαίας παρακμής.
Ομως, το ρητό τους, αν το εφαρμόσουμε έστω… πιλοτικά για ένα διάστημα, μπορεί να φανεί από πολύ χρήσιμο έως σωτήριο σ’ εμάς τους Ελληνες.
Για παράδειγμα, αντί οι εφοριακοί να γκρινιάζουν, όπως έγραψε η «δημοκρατία», για το μέτρο των 100 δόσεων, επειδή θεωρούν άδικη τη ρύθμιση (για τους συνεπείς φορολογουμένους), θα μπορούσαν να προτείνουν μέτρα επιβράβευσης για όλους όσοι δεν χρειάζονται τις 100 δόσεις.
Είναι εντελώς εκτός λογικής να τεθεί εν αμφιβόλω η εφαρμογή ενός μέτρου που πετυχαίνει και κοινωνικά και εισπρακτικά τον σκοπό του επειδή ορισμένοι εφοριακοί διαφωνούν με αυτό.
Αν υπηρετούνταν η κοινή λογική στην πατρίδα μας, θα έπρεπε τα ίδια τα στελέχη των ΔΟΥ, που γνωρίζουν πού πάσχει το φοροεισπρακτικό σύστημα, να θέσουν υπ’ όψιν των αρμόδιων Αρχών πρακτικούς τρόπους επέκτασης της ρύθμισης και να μη δαπανούν χρόνο εκφράζοντας τη δυσφορία τους.
Οπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «η κριτική είναι εύκολη, η πράξη είναι δύσκολη».
Μ.Η.Τ. 232120