Οι δανειστές (συνήθως μέσω των υπαλλήλων τους στον τομέα της προπαγάνδας) δεν έχουν πάψει ούτε λεπτό να λένε ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται».
Προτιμούν τη λατινική εκδοχή της φράσης, η οποία είναι pacta sunt servanda και αποτελεί έναν από τους πυλώνες του διεθνούς δικαίου. Η φράση είναι θεωρητικά ορθή, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που μερικές συμφωνίες χρήζουν εκτεταμένων αναθεωρήσεων επειδή είναι άδικες και έχουν καταχρηστικούς όρους.
Οσες πρέπει να εφαρμόζονται κατά γράμμα είναι εκείνες που συνάπτουν οι λίγοι με τους πολλούς, οι πολιτικοί με τους πολίτες. Οταν κάποιος εκλέγεται με βάση υποσχέσεις που έχει δώσει στους εκλογείς, δεν είναι ηθικό ούτε δίκαιο να τις αθετεί, επικαλούμενος μεταβολή συνθηκών και αστάθμητους παράγοντες.
Δεν είναι θεμιτό επί δεκαετίες ολόκληρες να υπάρχει τόσο μεγάλη ανακολουθία ανάμεσα στις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων και στις μετεκλογικές πράξεις.
Η εξαίρεση του «επείγοντος» δεν μπορεί να σκεπάσει την αλήθεια της συνειδητής ψευδολογίας από την πλευρά εκείνων που οφείλουν να λένε την αλήθεια.
Μία από τις σπουδαιότερες υποσχέσεις που έδωσε στον λαό η νέα κυβέρνηση αφορά το θέμα των «κόκκινων» δανείων. Δεν υπήρξε ούτε ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝ.ΕΛ. υπέρ της εκποίησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε διεθνείς γύπες, που «χτυπάνε» τέτοιες ευκαιρίες με αντίτιμο το 10%-15% του συνολικού ποσού του δανείου.
Τώρα, όπως έγραψε η «δημοκρατία», διατυπώνονται ορισμένες ανησυχητικές απόψεις επί του θέματος. Η κυρία Κ. Ραυτοπούλου, η οποία πρόσφατα διορίστηκε στο Δ.Σ. του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ως εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών, άφησε σε ομιλία της ορθάνοιχτο το παράθυρο για τη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων στον φορέα διαχείρισης «κόκκινων» δανείων.
Σε πολλά μπορεί να χρειαστεί να αναδιπλωθεί η πολιτική των κυβερνώντων. Ομως, στο καυτό αυτό θέμα που απασχολεί μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να γίνουν μικρές ή μεγάλες εκπτώσεις, και όσοι τις κάνουν να κρυφτούν πίσω από διατυπώσεις περί «ψυχραιμότερων σκέψεων».
Μ.Η.Τ. 232120