Αυτή η χώρα του παγωμένου Βορρά βρίσκεται κοντά στον Αρκτικό κύκλο. Ο πληθυσμός της αριθμεί περίπου 319.000 ανθρώπους. Αρκετά μικρότερος από εκείνον του Δήμου Πειραιά (μαζί με τα προάστιά του).
Η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη wikipedia ενημερώνει τους αναγνώστες ότι η Ισλανδία «κατά μια ερμηνεία, είναι η χώρα Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στο θρυλικό του ταξίδι τον 4ο αιώνα π.Χ., περί τα 332-310 π.Χ.».
Οι φυσικοί πόροι της είναι λίγοι: ψάρια, υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια. Με βάση τα παραπάνω θα έλεγε κανείς ότι μια τόσο μικρή χώρα είναι αδύναμη, άρα εξαρτώμενη από τους μεγάλους ισχυρούς, άρα πενόμενη. Λάθος!
Οι Ισλανδοί έχουν ανεργία περίπου 2%, ρυθμό γεννήσεων (2,1 παιδιά ανά ζευγάρι) που επιτρέπει την επιβίωση του έθνους τους και ρυθμό ανάπτυξης κοντά στο 3%.
Επιπλέον, ουδείς μπορεί να δοκιμάσει να αναμετρηθεί με τους Ισλανδούς δίχως να βγει βαριά τραυματισμένος από τη σύγκρουση.
Αυτή η χώρα αρνήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα των τραπεζιτών και τις υποχρεώσεις τους προς τους Βρετανούς και τους Ολλανδούς.
Πτώχευσε, απειλήθηκε με διεθνή απομόνωση, αρνήθηκε τη βοήθεια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και βγήκε από το τούνελ της κρίσης με νέο πολιτικό προσωπικό και χωρίς «δουλείες» προς το παρελθόν που την οδήγησε στην οικονομική κρίση.
Ο λαός της Ισλανδίας δεν πλήρωσε τους Βρετανούς και τους Ολλανδούς αποταμιευτές των τραπεζών τους (περίπου 5 δισ. ευρώ ήταν το ποσό), διότι ο πρωθυπουργός Sigmundur Gunnlaugsson ήταν σταθερός στην απόφασή του: «Τα χρέη των τραπεζών δεν θα γίνουν δημόσιο χρέος».
Οι πολίτες αποφάσισαν την πορεία της Ισλανδίας με δημοψήφισμα και η θέλησή τους έγινε σεβαστή. Η ισλανδική κυβέρνηση χθες απέσυρε το αίτημα της χώρας για ένταξη στην Ε.Ε. Ούτε αυτό τους ενδιαφέρει, διότι θα έπρεπε να κάνουν «αβαρίες» σε ζητήματα που θίγουν άμεσα την οικονομία τους, όπως για παράδειγμα η αλιεία.
Μόλις διαβάσατε ακριβώς όλα όσα δεν έκαναν οι πολιτικοί της δικής μας χώρας.
Μ.Η.Τ. 232120