Η ισχυρότερη ασπίδα προστασίας των ασκόπως δημοσιολογούντων είναι η αδυναμία των καταναλωτών ειδήσεων, αναλύσεων και πληροφοριών να ταξινομούν, να αξιολογούν και να θυμούνται τα δεδομένα, που εκτοξεύονται κατά ριπάς από τα ΜΜΕ.
Πόσοι θυμούνται τους σπουδαιοφανείς ερμηνευτές της πραγματικότητας με τους «ασήκωτους» τίτλους σπουδών από τα πιο ξακουστά πανεπιστήμια να εγκωμιάζουν τη δράση των μουτζαχεντίν, όταν οι τελευταίοι είχαν κηρύξει πόλεμο στην ΕΣΣΔ σε αφγανικό έδαφος; Ποιος μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του τους σημαντικότερους αξιωματούχους της κυβέρνησης Κλίντον να εκφωνούν ύμνους υπέρ των Κοσοβάρων «αγωνιστών της ελευθερίας» και να αναλύουν πόσο θετική είναι η παρουσία των φανατικών ισλαμιστών σε ευρωπαϊκό έδαφος;
Πόσοι είναι εκείνοι που έχουν αρχειοθετήσει τις μνημειώδεις ανοησίες υπέρ της Αραβικής Ανοιξης, της ανατροπής καθεστώτων στη Β. Αφρική και της εξολόθρευσης του Σαντάμ Χουσεΐν στο μαρτυρικό Ιράκ; Ελάχιστοι το πράττουν.
Συνήθως οι… μνήμονες δεν είναι συμπαθείς στις «δεξαμενές σκέψης» που έχουν στερέψει από ήθος και γι’ αυτό όλοι όσοι διαψεύδονται από τις εξελίξεις, μετά την πάροδο εύλογου χρονικού διαστήματος, επανακάμπτουν στα δημόσια φόρα και ισχυρίζονται ότι οι προβλέψεις τους δικαιώθηκαν!
Αυτά τα πρόσωπα είθισται να εκτρέφουν τα τέρατα του κόσμου τούτου, που γιορτάζουν τον φανατισμό τους με αποκεφαλισμούς και λατρεύουν την τύφλωσή τους σπάζοντας αγάλματα και καταστρέφοντας πολιτισμικά μνημεία ανεκτίμητης αξίας. Οι εικόνες που βλέπουμε επί μήνες στις οθόνες των τηλεοράσεων είναι τόσο σαφείς όσο και φρικτές. Η ιστορική κληρονομιά χιλιάδων ετών να γίνεται θρύψαλα μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας. Ομως, οι περισπούδαστοι αναλυτές καμώνονται ότι δεν βλέπουν τα εγκλήματα και ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει χρεία συμμετρικής, δηλαδή αποφασιστικής, συντεταγμένης και δυναμικής απάντησης τούτης της ασύμμετρης απειλής.
Η απόστασή τους από την κοινή λογική είναι τόσο μεγάλη, ώστε δεν μπορούν να διακρίνουν τα προφανή και δεν είναι πλέον σε θέση να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και το ωφέλιμο από το επιβλαβές. Προσπαθούν με λογικοφανείς ακροβατισμούς να δικαιολογούν την «αναγκαιότητα» που επιβάλλει στη Δύση να αρνείται την ταυτότητά της και να βαδίζει με κατεύθυνση το χείλος του γκρεμού.
Θέματα που είναι απολύτως προφανή και κραυγαλέα αντιμετωπίζονται από τους δοκησίσοφους ολετήρες ως σύνθετα παζλ για δυνατούς λύτες!
Την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους την υπαγορεύουν οι πράξεις και οι διακηρυγμένες προθέσεις του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η ανοχή σε ανοσιουργήματα, όπως εκείνα που διαπράττουν οι έξαλλοι και αφιονισμένοι τζιχαντιστές, είναι συνενοχή για εκείνα που θα διαπραχθούν στο άμεσο μέλλον.
Οι κοινωνίες της Δύσης, πριν από τους φανατικούς ισλαμιστές, οφείλουν να νικήσουν τους χρυσοπληρωμένους αερολόγους «εμπειρογνώμονες».
Μ.Η.Τ. 232120