«Η μέχρις εσχάτων μάχη των πρώην για ένα γραφείο (δωρεάν) στο Κοινοβούλιο!» ήταν ο τίτλος του άρθρου της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Το θέμα του ήταν οι… διαγκωνισμοί προέδρων κομμάτων, πρώην πρωθυπουργών και πρώην προέδρων της Βουλής.
Το έπαθλο του «αγώνα» είναι ένα δωρεάν γραφείο στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Η Βουλή, πάντα απλόχερη και γενναιόδωρη όταν είναι να δώσει χρήματα του λαού στους εκπροσώπους του, εκχωρεί άνευ μισθώματος γραφεία σε πρώην πρωθυπουργούς και πρώην προέδρους της!
Οι… πρώην, δίχως να τους καίγεται καρφί για την πείνα, την ανεργία και την ανέχεια που βλέπουν γύρω τους, επιδιώκουν να λαμβάνουν όλα τα προνόμια που οι ίδιοι θεσμοθέτησαν για τους εαυτούς τους.
Μάλιστα, θεωρούν ότι θα έχουν μεγαλύτερο κύρος, αν έχουν το γραφείο τους εντός του κτιρίου του Κοινοβουλίου. Ως γνωστόν, μπορεί να τους διατεθούν γραφεία και σε άλλα κτίρια που έχει η Βουλή (και πληρώνουν οι φτωχοί πολίτες), αλλά δεν τα επιθυμούν. Η εγωπάθειά τους δεν το επιτρέπει.
Η «παράδοση» της διάθεσης δωρεάν γραφείων στους πρώην γίνεται ακόμα πιο εξοργιστική, αν συνυπολογιστούν δύο γεγονότα: Πρώτον, ότι οι πρώην είναι ευκατάστατοι οικονομικά και δεν έχουν ανάγκη από γραφείο στη Βουλή.
Επίσης, ακόμα κι αν τους δοθεί το καλύτερο και μεγαλύτερο γραφείο που διαθέτει το Κοινοβούλιο, σπανιότατα το επισκέπτονται. Απλά το θέλουν διότι θεωρούν ότι η χώρα είναι τσιφλίκι τους και οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται για λογαριασμό τους.
Η Πολιτεία μας, με βάση το δημοψήφισμα του 1974, δεν δίνει τίτλους ευγενείας ούτε αναγνωρίζει τα προνόμια που φέρει έκαστος εξ αυτών. Αυτό επιβάλλει το Σύνταγμα.
Ομως, το σύστημα που έχει οικοδομηθεί τις τελευταίες δεκαετίες όρισε διαφορετικά. Οι «πρώην» εκλεγμένοι διατηρούν προνόμια, τα οποία σε άλλες χώρες δεν τα έχουν ούτε οι βασιλείς.
Αυτό υποτιμά και τον λαό και τον πολιτικό κόσμο. Η ίδια η Ιστορία και η κοινή λογική επιβάλλουν τον τερματισμό τούτων των κακών… συνηθειών.
Μ.Η.Τ. 232120