Σαν να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα, προέκυψε μέγα θέμα και με τη δήλωση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιώργου Ρωμανιά, ότι τον Μάρτιο τα πράγματα με τις συντάξεις θα είναι «λίγο σφικτά».
Στους συνταξιούχους δημιουργήθηκε αίσθημα ανασφάλειας, για μια εισέτι φορά, και οι απαισιόδοξοι ανίχνευσαν στα λόγια του κ. Ρωμανιά κάποια προαναγγελία «στεγνώματος» των Tαμείων και στάσεως πληρωμών.
Οι δηλώσεις του προϊσταμένου του, του αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτρη Στρατούλη, ήταν καθησυχαστικές: «Οι συντάξεις είναι εγγυημένες μέχρι το τελευταίο ευρώ. Για μας οι συντάξεις είναι ιερή αγελάδα, κι όχι μόνο δεν θα τις πειράξουμε, αλλά θα τις σώσουμε κιόλας». Η σύνδεση των συντάξεων με το ιερό ζώο των Ινδών, που έκανε ο κ. Στρατούλης, δεν είναι υπερβολική.
Οι συντάξεις στην Ελλάδα έχουν υποστεί τόσο μεγάλες περικοπές και τα Ταμεία βρίσκονται σε τέτοιο οριακό σημείο, ώστε δεν απέχουν πολύ από τα ινδικά αντίστοιχά τους. Ο σφοδρός μνημονιακός τυφώνας που έπληξε τη χώρα ήταν φυσικό να μην αφήσει τίποτε όρθιο και στο ασφαλιστικό σύστημα και στην αγορά εργασίας.
Η ανεργία αφαίρεσε πόρους από τα Ταμεία και αρκετές από τις επιχειρήσεις που κατόρθωσαν να επιβιώσουν είδαν την εισφοροδιαφυγή ως μονόδρομο – αφού η ρευστότητα αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας για την καθημαγμένη αγορά.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το «κούρεμα» των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων, το οποίο πρέπει να χρεωθεί κυρίως στον ηγετίσκο του θνήσκοντος ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο. Αυτό αφαίρεσε ό,τι είχε απομείνει διαθέσιμο για την επιβίωση των απόμαχων της ζωής.
Ολα τα παραπάνω καθιστούν κατεπείγουσα την ανάγκη να βρεθεί μια δίκαιη και μακράς πνοής λύση για το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας. Η ζωή δεν μπορεί να περιμένει.
Ούτε οι ανάγκες των συνταξιούχων μπορεί να αναμένουν το βραδυκίνητο Δημόσιο, που έχει ξεμείνει από μετρητά, ούτε το μέλλον των ανθρώπων που ήδη έχουν καταβάλει εισφορές και περιμένουν κάποτε να τους… αποδοθούν με τη μορφή μιας σύνταξης.
Μ.Η.Τ. 232120