Η Ελλάδα πολλές φορές έχει πολεμήσει σε πολέμους που φαίνονταν εκ των προτέρων χαμένοι. Λίγοι εναντίον πολλών. Φαινομενικά ανίσχυροι εναντίον υπερεξοπλισμένων αντιπάλων. Ωστόσο, πρέπει να υπενθυμιστεί ότι στην αρχαιότητα η πατρίδα μας ήταν κοσμοκράτειρα, η απόλυτη υπερδύναμη. Το ελληνικό πρότυπο -γλωσσικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, αισθητικό- ήταν το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν μας.
Οι αντίπαλοι του Ελληνισμού συχνά είχαν καλύτερες προδιαγραφές στο υλικό πεδίο, αλλά οι μαχητές μας είχαν το προβάδισμα που δίνει στον ελεύθερο και πολιτισμένο άνθρωπο η επίγνωση της ηθικής και πνευματικής υπεροχής του έναντι των χρυσοφόρων σκλάβων αντιπάλων του.
Από τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους κι έπειτα, επειδή το κέντρο της παγκόσμιας ισχύος έχει τοποθετηθεί εκτός Ελλάδος, στις μεγάλες εκστρατείες και μάχες μας εξασφαλίζαμε νίκες ακόμα και διά πρόσκαιρων ηττών μας, έχοντας πρώτα συνάψει διεθνείς συμμαχίες με σαφείς στόχους, όρους και αλληλοδεσμεύσεις. Οποτε επέρχετο απομόνωση ή οι εγγυήσεις των συμμάχων ήταν αόριστες, μόνο κακά συνέβαιναν στην πατρίδα.
Κοντολογίς, μπορούμε να επικρατήσουμε σε αντίξοες αναμετρήσεις, αρκεί να μην είναι όλοι απέναντί μας και όσοι βρίσκονται… δίπλα μας, ακόμα και οι «λυκοφιλίες» μας, να δεσμεύονται ρητά. Αυτό είναι καλό να το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην πολιτική ζωή του τόπου, διότι υπάρχουν ορισμένοι αφελείς και πάσχοντες από δονκιχωτικά σύνδρομα. Δεν το δηλώνουν, φυσικά, αλλά η συμπεριφορά τους αυτό αποδεικνύει.
Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, συνήθως οι ανήκοντες στην ακραία διεθνιστική πτέρυγα του κόμματος, έχουν την εντύπωση ότι η γεωπολιτική και οι διεθνείς ισορροπίες είναι τα διακρατικά αντίστοιχα μιας διένεξης στα Εξάρχεια και ενός ομαδικού παιχνιδιού σε παιδικό σταθμό.
Προτείνουν σύγκρουση με όλους! Και με την Ε.Ε., τις αγορές, τη Δύση γενικότερα, τις πετρελαϊκές εταιρίες που έχουν υπογράψει συμφωνίες με τη χώρα μας για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χωρίς να παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό ένα γεωπολιτικό αντίβαρο.
Είναι προφανές ότι αυτού του είδους οι λογικές του παραλόγου δεν ωφελούν κανέναν.
Μ.Η.Τ. 232120