Πολυπολιτισμός; Μας τελείωσε!

Οι άνθρωποι, ως μεμονωμένα πρόσωπα ή ως οργανωμένα σύνολα, καλούνται συχνά να απαντήσουν σε διάφορες προκλήσεις και διλήμματα που τίθενται ενώπιόν τους από τη συγκυρία. Οταν αποφεύγουν να απαντήσουν οι ίδιοι, τότε απαντά η ζωή για λογαριασμό τους και όσα λέει δεν αρέσουν καθόλου στους στρουθοκαμηλίζοντες φυγόπονους.

Η ίδια η ζωή ανάλαβε για λογαριασμό του παρακμάζοντος δυτικού πολιτισμού να απαντήσει στα ερωτήματα αν είναι εφικτή η ένταξη, η ενσωμάτωση ή η αφομοίωση τόσων πολλών αλλογενών και αλλοθρήσκων εντός των κοινωνιών της χριστιανικής Ευρώπης και αν είναι επιτυχές το πείραμα του «πολυπολιτισμού» που εμπνεύστηκαν οι νεομαρξιστές της Σχολής της Φρανκφούρτης και ξεκίνησαν να εφαρμόζουν με σχεδόν… θρησκευτικό ζήλο οι σκληροπυρηνικοί «δημοκρατικοί» των ΗΠΑ.

Η αντιπαραδοσιακή εκστρατεία, η οποία διεξάγεται σ’ ολόκληρη τη Δύση και έχει επικρατήσει στο σύνολο των κατεστημένων μηχανισμών παραγωγής ιδεολογίας (ΜΜΕ, πανεπιστήμια, πολιτικά κόμματα), ήθελε διακαώς να πείσει τους πάντες ότι η εθνική ταυτότητα, η παράδοση, η σπονδύλωση με το ιστορικό παρελθόν, η ελληνική αρχαιότητα, το ρωμαϊκό δίκαιο και ο χριστιανισμός αποτελούν μεγάλα προβλήματα για την ανθρωπότητα και αποτελούν εμπόδια για την άνευ ορίων και όρων «πρόοδο» του είδους μας.

Ο άνθρωπος για τους βαθύτατα μισάνθρωπους κύκλους, που αυτοσυστήνονται ως… ανθρωπιστές, αντιρατσιστές και νεωτεριστές, δεν είναι πολίτης αλλά πρόσωπο. Μεμονωμένο. Αποκομμένο από το παρελθόν και τις ρίζες – ακόμα και τις οικογενειακές. Η κανονικότητα δεν έχει διαφορά από την ανωμαλία. Ούτε η ευλάβεια από τη βλασφημία. Η Νέα Τάξη, ουσιαστικά, ήθελε στη θέση ενός Αθηναίου πολίτη, ευλαβή προς τα θεία και ανυποχώρητα πατριώτη, να εγκαταστήσει έναν υπήκοο της Βαβυλώνας. Και απέτυχε απόλυτα, θεαματικά, με οικτρά αποτελέσματα. Το αντίτιμο των πειραμάτων των εχθρών του Χριστού και της πατρίδας ήταν ο θάνατος προσώπων και συνόλων. Ψυχών και σωμάτων.

Οι ισλαμιστές δεν θέλουν να ζήσουν αρμονικά με τους χριστιανούς. Δεν αναγνωρίζουν δικαιώματα στους αλλοπίστους. Δεν θέλουν ειρήνη. Επιδιώκουν επικράτηση. Αδιαφορούν για τις γυναίκες, τους «απίστους», τα κεκτημένα όσων δεν τους μοιάζουν. Το μόνο τους επιχείρημα όταν είναι σε θέση ισχύος είναι η… ισχύς. Οταν είναι αδύναμοι, οργανώνουν την επόμενη έφοδό τους.

Τα περιστατικά που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω είναι τόσα πολλά, που δεν χωρούν σ’ όλες τις εκδόσεις όλων των εντύπων ΜΜΕ της χώρας. Τα μακελειά που προκαλούνται σε καθημερινή βάση είναι φριχτότερα απ’ όσα αντέχει ο νους. Η λαθρομετανάστευση, η έγχυση του νεοταξικού δηλητηρίου με στόχο την αλλοίωση της ταυτότητας των εθνών και τη διάλυση της ομοιογένειάς τους, οδηγεί σε ένοπλη αντιπαράθεση. Πολυπολιτισμός τέλος! Αυτό μας κραυγάζει η πραγματικότητα. Ακούει κανείς;