Ομφαλοσκοπία και κοινωνία

Ως συνήθως, ο πολιτικός κόσμος της χώρας είναι εγκιβωτισμένος, παγιδευμένος σ’ έναν νοητό τόπο άκρατης φιλοδοξίας, εγωκεντρισμού, απερισκεψίας και αδιαφορίας για το κοινό καλό. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο παρεκτός από την πολιτική επιβίωσή τους.

Ανησυχούν σκεπτόμενοι το ενδεχόμενο εκλογών. Φρίττουν στην ιδέα της μη επανεκλογής τους. Θλίβονται με την πιθανότητα να υποχρεωθούν να εργαστούν κανονικά για να βγάλουν τα προς το ζην. Η ιδέα του «υποβιβασμού» από το status του βουλευτού σ’ εκείνο του… πρώην τούς φαντάζει απωθητική. Μετράνε και ξαναμετράνε τις ψήφους υπέρ και κατά του Δήμα, σταθμίζουν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, προσπαθούν να υπολογίσουν τις έδρες που θα καταλάβει το κόμμα τους στην επόμενη σύνθεση της Βουλής και αποπειρώνται να εξαγάγουν ασφαλή συμπεράσματα για την προσωπική μοίρα τους.

Ο κόσμος που κινείται πέριξ της πολιτικής, οι διορισμένοι από το παράθυρο, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες της κατεστημένης… ενημέρωσης, οι αυτοαποκαλούμενοι ως «διανοούμενοι» και οι λοιποί «διαμορφωτές σκέψης» μόνο μία μέριμνα έχουν: τι θ’ απογίνουν οι πάτρωνες και οι χορηγοί τους. Πόσο ακόμα θα διαρκέσει η βασιλεία της σήψης – μια και οι ίδιοι ανήκουν στην κατηγορία των σαπροφύτων, που αναπτύσσονται υπό αυτές τις συνθήκες.

Τα υπόλοιπα εκατομμύρια των δοκιμαζόμενων πολιτών, οι ανάγκες, τα όνειρα, οι στόχοι και οι φιλοδοξίες τους δεν απασχολούν τις κορυφές της υπό διάλυση πυραμίδας, που έχουν διαμορφώσει η ξενοκρατία, η αναξιότητα της άρχουσας τάξης και το Μνημόνιο.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, στους πολίτες δεν φτάνουν πληροφορίες με ουσιαστικό περιεχόμενο, εκείνες δηλαδή που έχουν αντιστοίχιση στην πραγματική ζωή και τη ζώσα κοινωνία. Τα μόνα νέα που σερβίρονται σε υπερβολικά μεγάλες ποσότητες είναι όσα έχουν να κάνουν με την παραπολιτική, τη μικροπολιτική και τους ανούσιους τακτικισμούς των ψηφοθήρων.

Ακόμα και οι αφελέστεροι αντιλαμβάνονται ότι οι ελιγμοί των παλαιοκομματικών απασχολούν μόνο μια ολιγάριθμη κάστα – εκείνους που έχουν δημιουργήσει την κατάσταση που βιώνουμε τώρα. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών επιθυμεί να ενημερωθεί για όλα όσα έχουν ουσία και επηρεάζουν τις ζωές μας.
Οι νέοι θέλουν να ξέρουν πώς και πότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Παιδεία και πότε θα ανοίξει η αγορά εργασίας στον τόπο μας, ούτως ώστε να μην αναγκάζονται να περιφέρονται στον Αδη της ανεργίας ή να μεταναστεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Εκείνοι που συντηρούν οικογένειες απαιτούν να μάθουν για την ακριβή ημερομηνία λήξης της αχρείαστης περιπέτειας που περνά η Ελλάδα και οι ηλικιωμένοι θέλουν να ζήσουν ως άνθρωποι και όχι να αντιμετωπίζονται σαν βάρος μιας κατεχόμενης χώρας, η οποία επιδιώκει να τους ξεφορτωθεί.
Αυτά έχουν νόημα και όχι το φύλο των αγγέλων της καταστροφής…