Πριν από λίγα χρόνια, όταν ζούσαμε ακόμα στην εποχή της αμεριμνησίας και του (θανατηφόρου, όπως αποδείχθηκε) εφησυχασμού, διαβάζαμε στον Τύπο αφιερώματα για τη μετανάστευση των Ελλήνων τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Παρακολουθούσαμε στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ συγκινητικές εκπομπές για τους συμπατριώτες μας που ξεριζώθηκαν εξαιτίας της πείνας που άφησε πίσω του ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Είχαμε την εντύπωση ότι αυτές οι πικρές εμπειρίες θα περνούσαν οριστικά και αμετάκλητα στα βιβλία της Ιστορίας και θα εξοβελίζονταν από την καθημερινότητα της χώρας μας.
Αλλωστε, οι επιτήδειοι διαλαλούσαν ότι κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον για όσα κράτη βρίσκονται «στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα». Διαψεύστηκαν οικτρά. Η προδοτική υπαγωγή της πατρίδας μας στο Μνημόνιο και η ρίψη του μέλλοντός μας στην κάμινο της ξενοκρατίας απέδειξαν ότι όλα τα δεινά είναι ενδεχόμενα, έως αναπόφευκτα, για όλες τις κοινωνίες που έπαψαν να μάχονται και να πασχίζουν για το συλλογικό καλό.
Και όπως χάθηκαν γενιές και στέγνωσε η Ελλάδα από νιάτα, τα έτη που ακολούθησαν τον πόλεμο, έτσι αδειάζει και σήμερα ο τόπος μας, στερεύει από μέλλον. Οπως έγραψε η «δημοκρατία», έχουμε «κύματα μετανάστευσης των μαθητών. Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει η αναγκαστική φυγή των μαθητών γυμνασίου και λυκείου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, λόγω της μετανάστευσης των οικογενειών τους σε χώρες του εξωτερικού, στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Την περασμένη χρονιά, συνολικά, 1.130 μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εγκατέλειψαν τις ελληνικές σχολικές αίθουσες για να εγκατασταθούν σε αυτές της Γερμανίας (527 παιδιά), της Αγγλίας (61) κ.λπ.».
Η εφημερίδα μας, από τα πρώτα κιόλας φύλλα της, είχε κάνει σαφή αναφορά σε σχέδιο «αλλαγής λαού» μέσω του Μνημονίου. Μετανάστευση των Ελλήνων λόγω ανεργίας και «γέμισμα» των «κενών» διά της αθρόας λαθρομετανάστευσης. Κάποιοι θέλησαν η χώρα να γίνει χώρος και προώθησαν με συνέπεια τον σχεδιασμό τους.
Η άποψή μας θεωρήθηκε «συνωμοσιολογική» από την… κατεστημένη «ενημέρωση», αλλά αποδείχθηκε ορθή από την ίδια την πραγματικότητα.
Μ.Η.Τ. 232120