Στα δύο έτη που παρήλθαν ακούγαμε συχνά ένα… ανέκδοτο στο οποίο γινόταν μεταχρονολόγηση, λες και επρόκειτο για επιταγή που δεν μπορούσε να καλυφθεί: η βελτίωση της στάσης της Γερμανίας προς την Ελλάδα και η θετική αντιμετώπιση από την «ατμομηχανή» της Ευρώπης της υπόθεσης του εξωφρενικού χρέους της χώρας μας.
Στην αρχή έλεγαν ότι τη βελτίωση θα τη βλέπαμε πριν από τις γερμανικές εκλογές. Μετά έπρεπε να περιμένουμε για λίγο μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία. Στη συνέχεια έπρεπε να αναμένουμε στο ακουστικό μας για τις ευρωεκλογές.
Ακολούθως οφείλαμε να δείξουμε… χαρακτήρα ως το φθινόπωρο. Παρήλθε και το φθινόπωρο και τώρα, αντί για ελαφρύνσεις και χαλαρώματα του βρόγχου που έχουν περάσει οι δεσμώτες μας γύρω από τον λαιμό της κοινωνίας (και της Ευρώπης ολόκληρης), οι πληροφορίες μιλούν για περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης των Γερμανών.
Για «σκληρές απαιτήσεις του Βερολίνου έναντι όλων» έκανε λόγο η εφημερίδα μας σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ όσον αφορά τη στάση που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ έναντι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Συγκεκριμένα, στο άρθρο αποκαλυπτόταν ότι «το Βερολίνο θεωρεί το 2015 ως την τελευταία ευκαιρία προώθησης των σχεδίων του για πιθανή τροποποίηση των συνθηκών της Ε.Ε. με σκοπό τη μεγαλύτερη εναρμόνιση (κοινώς, πιο ασφυκτικό γερμανικό έλεγχο) σε θέματα οικονομικής διακυβέρνησης».
Επιπλέον, όπως αναφερόταν στο θέμα της «δημοκρατίας», η πολιτική συνταγή της κυρίας Μέρκελ ενώπιον αυτής της πραγματικότητας «είναι η επιβολή πιο δεσμευτικών ρυθμίσεων σε όλες τις χώρες (επομένως και στην Ελλάδα) για εναρμόνιση εντός της ΟΝΕ». Με λίγα λόγια, οι Γερμανοί ακολουθούν πιστά τη γραμμή που ακολουθούσαν όλες οι κυβερνήσεις τους: υπόσχονται τα καλύτερα και, μόλις βεβαιωθούν για την κάμψη των αντιστάσεων των θυμάτων τους, πράττουν τα χειρότερα.
Η καλλιέργεια της προσδοκίας ότι αυτές οι προβληματικές, εκδικητικές και άκαμπτες προσωπικότητες θα «αναγνώριζαν εμπράκτως» τις θυσίες του ελληνικού λαού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κομμάτι της προπαγανδιστικής εκστρατείας των Γερμανών.