Η αλήθεια έχει τον τρόπο της να βγαίνει στο φως. Τίποτα δεν περνά απαρατήρητο. Ούτε καλό ούτε κακό. Μπορεί τα καλά να παραγνωρίζονται για κάποιο χρονικό διάστημα και τα κακά να γίνονται ανεκτά για μια συγκεκριμένη περίοδο, αλλά, ειδικά στην εποχή της αστραπιαίας μετάδοσης πληροφοριών, οι πάντες μπορούν να μάθουν, σε γενικές γραμμές, τι συμβαίνει και για ποιους λόγους.
Ενα από τα πολλά που περιήλθε στην αντίληψη των Ελλήνων (και δεν τους αρέσει) είναι η άτυπη αλλά ουσιαστικότατη υπαγωγή των πρώην πρωθυπουργών σε διαφορετικό νομικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό status από αυτό που έχουν οι πολλοί. Αν κάποιος έχει εκλεγεί πρωθυπουργός, θα έχει διά βίου δωρεάν φρούρηση από την Αστυνομία, παχυλή σύνταξη και προσκλήσεις στις εξέδρες και στα σαλόνια όλων των εκδηλώσεων, παρελάσεων, δεξιώσεων και λοιπών τελεσμάτων του ελληνικού κράτους.
Αν αυτός ο υπερτυχερός άνθρωπος θελήσει ποτέ να πολιτευτεί, να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής, τότε δεν θα χρειαστεί καν σταυροδοσία για να καταλάβει το έδρανο! Το προϊστορικό και καθαρά… φυλαρχικό σύστημα της χρεοκοπημένης πολιτικής τάξης απονέμει έδρα στον πρώην πρωθυπουργό, αρκεί το κόμμα του να κατακτά έστω μία στην περιφέρεια όπου κατεβαίνει. Οι πρώην πρωθυπουργοί «καπαρώνουν» όλους τους σταυρούς πριν καν ανοίξουν οι κάλπες!
Επίσης, με βάση την αμιγώς αφρικανικού τύπου νοοτροπία που κυριαρχεί σε όλες τις βαθμίδες των «διακριτών» εξουσιών της χώρας μας, θεωρείται απαράδεκτο να κληθεί πρώην πρωθυπουργός να καταθέσει για σκάνδαλο που έγινε επί των ημερών του και στον τομέα της ευθύνης του!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κώστας Σημίτης. Τα… δεξιά του χέρια, οι κ. Τσουκάτος και Μαντέλης, παραδέχθηκαν ότι έλαβαν «χορηγίες» και βαλίτσες από τη Siemens. Παρά το κραυγαλέο αυτό γεγονός και τις ατράνταχτες αποδείξεις για το μαύρο χρήμα που διοχετευόταν από τα ταμεία της εταιρίας στα θησαυροφυλάκια του ΠΑΣΟΚ και στις τσέπες των στελεχών του ουδείς σκέφθηκε να περιλάβει το όνομα του Κώστα Σημίτη σε οποιοδήποτε κατηγορητήριο. Ούτε καν κλήση για κατάθεση δεν έλαβε ο πρωθυπουργός των Ιμίων, του Χρηματιστηρίου, της υπόθεσης Οτσαλάν, των ολυμπιακών έργων και της απόλυτης φαυλότητας που διήρκεσε μια οκταετία.
Φυσικά, όποιος θέλει να αποφύγει τις ευθύνες του και να δικαιολογήσει τερατώδεις «παραβλέψεις» εφευρίσκει δικαιολογίες. Οι παραβάτες του νόμου και οι αποτυχημένοι λειτουργοί είναι εξίσου καλοί στην επινόηση νομιμοφανών δικαιολογιών. Ωστόσο, η εντύπωση της κοινής γνώμης είναι ορθή: Ο Κώστας Σημίτης δεν ενοχλείται από τη Δικαιοσύνη επειδή ήταν πρωθυπουργός και οι πρωθυπουργοί, σύμφωνα με την αντίληψη ορισμένων, δεν είναι κοινοί θνητοί. Ανήκουν σε άλλη κάστα, την οποία δεν μπορεί να αγγίξει ο νόμος.
Μ.Η.Τ. 232120