Ο ιστορικός χρόνος στην παράξενη πατρίδα μας κυλά με διαφορετικούς ρυθμούς σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης. Ενώ η Αριστερά -και δη η λενινιστική μαρξιστική- διασύρθηκε όπως της έπρεπε και ακυρώθηκε στα μάτια των λαών με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στην Ελλάδα τα ψεύτικα είδωλα της κομμουνιστικής κοσμοθέασης διατηρήθηκαν σε… ημιζωή λόγω της κυπριακής τραγωδίας και της επακόλουθης ραγδαίας αποσύνθεσης και διάλυσης του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών.
Οι ατσίδες επαγγελματίες αριστεροί στην πατρίδα μας έκαναν καριέρα και δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, λόγω των εξελίξεων που δρομολόγησε ο Αττίλας. Ως βασικό πρόσχημα «αγωνιστικότητας» και παράσημο «αντίστασης», οι σοσιαλμαρξιστές καιροσκόποι και βουλιμικοί κερδοσκόποι επιδείκνυαν τη φοιτητική εξέγερση του 1973. Αυτό το έπραξαν, πονηρά σκεπτόμενοι, αφενός δίχως να έχουν συμμετάσχει οι περισσότεροι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και αφετέρου γνωρίζοντας ότι η επίσημη, η «θεσμική» Αριστερά είχε αρχικά καταδικάσει τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο.
Οι ελληνόφωνοι κομισάριοι, μόλις αντελήφθησαν ότι μέσω Πολυτεχνείου παράγονταν αμύθητα ποσά πολιτικού κεφαλαίου, έσπευσαν να καπηλευτούν την ακομμάτιστη νεολαιΐστικη εξέγερση. Από το 1974 κι έπειτα, με εντελώς απονευρωμένους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της Δεξιάς, η Ελλάδα ολόκληρη είχε παραδοθεί στις τελετουργικές πυρές της εκδικητικής Αριστεράς, η οποία επιδίωκε να κυριαρχήσει σε όλες τις πτυχές του συλλογικού βίου.
Μία από τις ιεροτελεστίες της νεοτερικής «θρησκείας» της μεταπολιτευτικής Αριστεράς ήταν η πορεία του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία, με όλα τα επεισόδια που λάμβαναν χώρα εντός του, καθώς και στο κέντρο των Αθηνών. Οι κορυφαίοι των υποκριτών του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού με τις πορείες του Πολυτεχνείου κήρυτταν τον πόλεμο στο στρατιωτικό καθεστώς μετά την πτώση του! Αν οι απριλιανοί είχαν να αντιμετωπίσουν κοσμοπλημμύρες αντιστασιακών, όπως εκείνες στις επετειακές πορείες του Πολυτεχνείου, δεν θα άντεχαν ούτε εικοσιτετράωρο στην εξουσία.
Ωστόσο, η θεσμοθέτηση της επετείου και η υποχρεωτική συγκίνηση που έπρεπε να επιδεικνύουν άπαντες ενώπιον των «μπροστάρηδων των κοινωνικών αγώνων» βοήθησαν πολύ την έφοδο των «δημοκρατικών δυνάμεων στον ουρανό», δηλαδή στα προνόμια της εξουσίας και στο δημόσιο χρήμα.
Οι ελάχιστοι ρομαντικοί ιδεαλιστές και αγνοί νέοι που στάθηκαν απέναντι στα τανκς τον Νοέμβριο του ’73 σίγουρα δεν ήθελαν οι αγώνες τους να αποτελέσουν βατήρα για να κάνουν ρεσάλτο στο κράτος οι όψιμοι «επαναστάτες». Τώρα πια, έπειτα από δεκαετίες αναξιοκρατίας, νεποτισμού, ρουσφετιού και άγριας καταλήστευσης των κρατικών αποθεματικών, το καλύτερο που έχει να γίνει με τούτη την ιεροτελεστία της Αριστεράς είναι η κατάργησή της.
Αρκετά κερδοσκόπησαν οι επιτήδειοι εις βάρος των Ελλήνων.
Μ.Η.Τ. 232120