Ο τρόπος ζωής και η στιγμή του θανάτου κάθε προσωπικότητας είναι για την Ιστορία τα βασικά κριτήρια για να αποφασίσει αν πρέπει στον άνθρωπο μια θέση στο μέλλον ή όχι.
Οι ανθρώπινες πράξεις δηλαδή είναι τα μέτρα και τα σταθμά με τα οποία λειτουργεί η ζυγαριά της υστεροφημίας.
Οπως έχει κατ’ επανάληψιν τονιστεί τόσο από την επιστημονική κοινότητα αλλά και από τους απλούς ανθρώπους, η σωκρατική φιλοσοφία απέκτησε το τρομερό ειδικό βάρος της επειδή ο φορέας της, ο ίδιος ο Σωκράτης, επέλεξε να την υπηρετήσει πίνοντας το κώνειο.
Αν διάλεγε την οδό της διαφυγής και προτιμούσε να μείνει εν ζωή παρά με τον θάνατο να γίνει το… ζωντανό παράδειγμα της ισχύος των ιδεών του, σήμερα οι διδαχές του θα αποτελούσαν υποσημείωση και όχι πυλώνα της παγκόσμιας φιλοσοφίας.
Ο Λεωνίδας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Αθανάσιος Διάκος δεν μίλησαν υπέρ του έθνους. Εδρασαν υπέρ αυτού και της ελευθερίας του με αντίτιμο τη ζωή τους.
Ο χρόνος απεφάνθη ότι πρέπει να τους απονείμει αγέραστο έπαινο επειδή οι πράξεις τους ήταν ισάξιες της αθανασίας.
Οποιοσδήποτε εχέφρων πολίτης, έχοντας τα παραπάνω κατά νου, δεν μπορεί παρά να νιώσει θυμηδία για τις απόπειρες του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια να αποκαταστήσει το κύρος του και να κερδίσει υστεροφημία, χωρίς να το δικαιούται, με λόγια άνευ περιεχομένου και απόπειρες σύγκλησης συμβουλίου πολιτικών αρχηγών.
Το σχετικό ρεπορτάζ της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ήταν αποκαλυπτικό: «Σε 1.847 ανέρχονται συγκεκριμένα οι υπογραφές που έβαλε καθ’ όλο αυτό το διάστημα για την εφαρμογή μνημονιακών μέτρων και αποφάσεων.
Σε καμία από αυτές δεν έφερε αντίρρηση και κανένα νομοθέτημα, ούτε το πιο επουσιώδες, δεν ανέπεμψε -όπως είχε το δικαίωμα από το Σύνταγμα- στη Βουλή, ώστε να αφήσει το δικό του θετικό αποτύπωμα στην Ιστορία».
Σε 55 λέξεις η εφημερίδα μας κατέγραψε τη μνημονιακή θητεία που θα αφήσει πίσω του ο κ. Παπούλιας. Ετσι όρισαν οι πράξεις του.
Μ.Η.Τ. 232120