Τις ώρες της έσχατης ανάγκης και της μεγάλης δοκιμασίας, συνήθως, οι άνθρωποι είναι σχεδόν μόνοι. Ούτε η γειτονιά παρεμβαίνει ούτε ο ευρύτερος κύκλος των γνωστών και των φίλων. Στα εύκολα επιδιώκουν άπαντες τον… συνεταιρισμό. Στη μοιρασιά της ευτυχίας λένε αμέσως ναι. Το όχι χρησιμοποιείται για τα βάρη που ρίχνει η Μοίρα στους ώμους μας. Εκεί οι άλλοι δεν θέλουν μερτικό. Μόνοι οι στενοί συγγενείς ενδέχεται να αναλάβουν εθελοντικά τον ρόλο του καλού Σαμαρείτη.
Το αυτό συμβαίνει και τώρα. Εκαστος εξ ημών έχει πιθανότητες να βοηθηθεί από την οικογένειά του. Ολοι μαζί, ως κοινωνία, από τους αρχαίους προγόνους μας. Μας έχουν αφήσει αμύθητη περιουσία, πλούτο πέραν πάσης περιγραφής και εμείς δεν τον διεκδικούμε.
Δεν είναι μόνο τα κτίσματα, τα αγάλματα, οι ναοί και τα ανυπέρβλητα καλλιτεχνήματα που θαυμάζουμε στα μουσεία και στους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σε όλες τις γωνιές της πατρίδας μας. Πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα βρίσκεται η γλώσσα μας.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» σε πρωτοσέλιδο θέμα της ανέφερε ότι «τα αρχαία δημιουργούν πανέξυπνους μαθητές»! Το ρεπορτάζ αφορούσε τα συγκλονιστικά συμπεράσματα μιας πρωτοποριακής διπλωματικής εργασίας, η οποία είχε ως θέμα την επίδραση της διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών στα μικρά παιδιά.
Η εργασία αυτή σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από την Αννα Γραβάνη, πτυχιούχο Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και έγινε δεκτή από το πανεπιστήμιο του Dundee της Σκοτίας.
Οπως απέδειξε η κυρία Γραβάνη, για τα παιδιά «υπήρξαν οφέλη από την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών στους ψυχογλωσσικούς τομείς: ορθογραφική ικανότητα, αναγνώριση γραπτού λόγου (ανάγνωση), αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών – ορισμός λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων».
Κι ενώ πλέον έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η αρχαία εκδοχή της μητρικής γλώσσας μας μπορεί να ωφελήσει σημαντικά την κοινωνία, το κράτος την εκτοπίζει από τη δημόσια εκπαίδευση και υποβάλλει τις νέες γενιές στη βάσανο της υποταγής τους στο νεοταξικό τίποτα.