Η άκριτη παρακολούθηση και η εφαρμογή των αλλοπρόσαλλων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει βαρύ κόστος για την Ελλάδα. Αυτό δεν έχει συμβεί μόνο μία φορά στην πρόσφατη Ιστορία μας, αλλά επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια περίπου ανά δεκαετία. Το 1991 η χώρα μας προσυπέγραψε την καταστροφική πρόταση των Γερμανών να αναγνωριστούν η Κροατία και η Σλοβενία. Αυτή η εξέλιξη ήταν η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Γιουγκοσλαβίας και η δρομολόγηση -μετά πάσης επισημότητας- της ίδρυσης του κρατιδίου των Σκοπίων, το οποίο από την πρώτη στιγμή αξίωνε να ονομάζεται «Μακεδονία».
Το 2001 η κυβέρνηση της πατρίδας μας, πάλι εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα σχέδια των Γερμανών για κυριαρχία στη γηραιά ήπειρο, εισέρχεται με στατιστικά τύπου… Σημίτη στην ευρωζώνη. Ταυτόχρονα υιοθετεί το νόμισμα που εμπνεύστηκαν και προώθησαν μετά πάθους οι Γερμανοί, το ευρώ.
Το 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακηρύσσει επίσημα την Ελλάδα προτεκτοράτο των Γερμανών (υπό τις ευλογίες και την καθοδήγηση των ΗΠΑ) και εξαϋλώνει την εθνική κυριαρχία μας με την υπαγωγή στο περιβόητο Μνημόνιο.
Τώρα δεν έχει καν συμπληρωθεί η δεκαετία όπου κατά παράδοση παραδίδονται τα κλειδιά της χώρας στους Γερμανούς, τους Αμερικανούς και τους λοιπούς πλειοδότες και η Ελλάδα γίνεται ουραγός των ουραγών της παγκόσμιας σκακιέρας.
Σε πλήρη δυσαρμονία με το κοινό αίσθημα και τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας μας, η κυβέρνηση συμμετέχει ως «τιμωρός» στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση στην ομόδοξη Ρωσία. Η Ρωσία, όπως ήταν αναμενόμενο, αντέδρασε και επέβαλε τις δικές της κυρώσεις σε βάρος των χωρών που στράφηκαν εναντίον της. Μία από αυτές ήταν η παύση εισαγωγής κηπευτικών προϊόντων.
Και όταν φτερνίζεται η ρωσική αγορά, παθαίνουν πνευμονία οι ελληνικές εξαγωγές κηπευτικών προϊόντων και ο αγροτικός κόσμος. Φυσικά, ούτε λόγος δεν έγινε για μη συμμετοχή της Ελλάδας σε ενέργειες που δεν απέχουν πολύ από το να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στον αγροτικό τομέα μας. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…
Μ.Η.Τ. 232120