Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται και από τον τρόπο που φροντίζει το κράτος για τις ομάδες ανθρώπων, οι οποίες δεν μπορούν να ορίσουν τη μοίρα τους. Η μέριμνα για τους ηλικιωμένους, τα μικρά παιδιά, τους ασθενείς και η αντιμετώπιση των φυλακισμένων μπορούν να δείξουν αν υπάρχει πρόοδος ή οπισθοδρόμηση στην κοινωνία.
Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι οι φυλακές στην Ελλάδα δεν είναι «σωφρονιστικά καταστήματα», διότι δεν υφίσταται οποιοσδήποτε σωφρονισμός όσων έχουν παραβεί τον νόμο και τιμωρηθεί από τα δικαστήρια με τις προβλεπόμενες ποινές. Στην πραγματικότητα, μερικές χιλιάδες ψυχές δικαίων και αδίκων στοιβάζονται σε ρημαγμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, που χωρούν υποπολλαπλάσιο αριθμό από τους εγκλείστους. Οσοι έχουν στερηθεί την ελευθερία τους δεν προετοιμάζονται από τις Αρχές για επάνοδο στην κοινωνία. Απλά εξοικειώνονται ακόμα περισσότερο με το έγκλημα. Οι εξεγέρσεις που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς, οι επανειλημμένες απόπειρες και επιτυχείς πράξεις αυτοδικίας και εφαρμογής του νόμου της ζούγκλας, οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποτελούν αποδείξεις για τον αβίωτο βίο των φυλακισμένων.
Τώρα βρισκόμαστε στη δέκατη ημέρα της απεργίας πείνας περίπου 4.500 κρατουμένων στις φυλακές όλης της χώρας. Η διαμαρτυρία τους αφορά τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ’ (υψίστης ασφαλείας) αλλά και τις συνθήκες κράτησης. Επιπλέον, αυτή η είδηση για το κοχλάζον υπόστρωμα αποσταθεροποίησης, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπήσει την εξώθυρα του κράτους, πρέπει να συνδυαστεί με τη δήλωση του αρχιφύλακα στην Ψυχιατρική Πτέρυγα Κορυδαλλού και συνδικαλιστή Αντώνη Αραβαντινού, ο οποίος είπε: «Η βία μεταξύ των κρατουμένων, οι συνθήκες κράτησής τους, οι διαφορετικές θρησκευτικές αντιλήψεις τους μαζί με την ανύπαρκτη ασφάλεια είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που θα οδηγήσει σε “Μαύρο Οκτώβρη”. Θα καούν τον Οκτώβρη οι φυλακές, θα το δείτε».
Αν δεν θέλουμε να έχουμε τέτοια παρατράγουδα στην ήδη ταλαιπωρημένη χώρα μας, ας μεριμνήσουν οι αρμόδιοι για τα δέοντα. Δηλαδή για τον εξανθρωπισμό των συνθηκών και την εφαρμογή των νόμων.