«Ο εχθρός σου σε προσδιορίζει» έλεγε ο Φρειδερίκος Νίτσε. Σ’ αυτό είχε δίκιο. Οποιον επιλέγουμε για αντίπαλο του προσφέρουμε τουλάχιστον το… ισόκυρο της δικής μας προσωπικότητας. Αν μας επιλέξει εκείνος, τότε οφείλουμε να ασχοληθούμε μαζί του, αν αξίζει τον κόπο. Αν όχι, καλύτερα να προσπεράσουμε τον «εχθρό» και να συνεχίσουμε να πράττουμε αυτό που κρίνουμε ως ορθό. Τα παραπάνω γράφονται για την εσφαλμένη τακτική που ακολουθούν αρκετοί ευσεβείς Ελληνες χριστιανοί όταν προσπαθούν να… απολογηθούν σε μερικούς για τα θέσμια, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας – από το Αγιο Φως μέχρι την υπεράσπιση του ονόματος της Μακεδονίας μας.
Ειδικά την περίοδο που προηγείται της Αναστάσεως, ένας εσμός απάτριδων, «κοσμοπολιτών» τιποτοφρόνων συνηθίζει να κάνει βέβηλα σχόλια, ειρωνείες και περισπούδαστες «αναλύσεις» για το πόσο «αναχρονιστικά», «φασιστικά», «εθνικιστικά» και «φανατισμένα» είναι τα έθιμα και οι παραδόσεις μας.
Συνήθως πρόκειται για απελπισμένους ανθρώπους, για εθισμένους στην πρόσκαιρη δημοσιότητα της τηλεόρασης και των υπόλοιπων ΜΜΕ. Είναι προσωπικότητες που ζουν για να προκαλούν και όχι για να προσφέρουν. Ο τρόπος που «αμφισβητούν» το κατεστημένο είναι ρηχός, πρόχειρος, πάντοτε εκ του ασφαλούς και διαχρονικά σε βάρος του έθνους και όσων συμβολίζει. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να πάρουν θέση υπέρ της πατρίδας όταν εκείνη συγκρούεται με ξένες δυνάμεις. Ακόμα και αν αυτές λέγονται Τουρκία, Σκόπια, Γερμανία κ.ά. Γεννημένοι Εφιάλτες, δηλαδή.
Οσμίζονται τον άνεμο, νιώθουν κατά πού… σημαδεύει ο οδοδείκτης της κυρίαρχης ιδεολογίας κι έπειτα αρχίζουν να πετροβολούν στο ακριβώς αντίθετο σημείο. Οσο αισθάνονται στο πλευρό τους την ύπαρξη παραγόντων με μεγάλη υλική ισχύ και επιρροή καμώνονται τους γενναίους, τους παράτολμους, τους ασυμβίβαστους.
Οποτε διαπιστώνουν μεταβολές στην ισορροπία δυνάμεων δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ισχυριστούν τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα διακήρυτταν.
Δεν είναι άξιοι συνομιλητές του έθνους μας, ούτε υπολογίσιμοι ως «αντίπαλοι». Η Ελλάδα μπορεί να αφήσει αυτά τα μίζερα ανθρωπάκια στην γκρίζα και αφόρητη μοναξιά τους.
Καλή Ανάσταση να έχουμε!
Μ.Η.Τ. 232120