Ενα από τα βασικά προβλήματα της πατρίδας μας είναι η σχεδόν απόλυτη ένδεια από ανθρώπους που θα στελεχώσουν θέσεις ευθύνης στον δημόσιο τομέα και θα συμπεριφέρονται όπως τους υπαγορεύει το αξίωμά τους.
Βασικότατα προσόντα για αυτού του είδους τα στελέχη είναι η ευθιξία και η έξωθεν καλή μαρτυρία.
Στην Ελλάδα τις δεκαετίες της παρακμής και της πτώσης ελάχιστοι έδιναν λογαριασμό σε οποιονδήποτε για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους.
Επρατταν λες και το όποιο οφίτσιο τους είχε αποδοθεί εφ’ όρου ζωής και υπό τον όρο να κάνουν ό,τι τους έρθει κατά νου -δίχως να υπολογίζουν το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Μερικοί δε εξ αυτών δεν έδιναν δεκάρα ούτε για τις ποινικές συνέπειες των πράξεών τους.
Είναι αναπόφευκτο να σκέφτεται κάποιος τα παραπάνω όταν διαβάσει τις λεπτομέρειες για τη δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος του κ. Ροβέρτου Σπυρόπουλου, νυν διοικητή του ΙΚΑ και πρώην υψηλόβαθμου στελέχους του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Σπυρόπουλος διώκεται για απιστία στην υπηρεσία σε βαθμός κακουργήματος (με ζημία άνω των 150.000 ευρώ) σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του ν.1608/50 περί καταχραστών δημόσιου χρήματος.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο κ. Σπυρόπουλος φέρεται ότι έδωσε διπλή εντολή να αρθεί η κατάσχεση εις χείρας των τραπεζών των λογαριασμών της εταιρίας σούπερ μάρκετ του αδελφού του ιδιοκτήτη της Βέροιας Χαρ. Αρβανιτίδη, με αποτέλεσμα, ενώ η εταιρία χρωστά περί τα 18.250.000 ευρώ στο ΙΚΑ, να χαθούν μέσα σε βραχύ διάστημα εκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν στα ταμεία του εν λόγω ασφαλιστικού οργανισμού.
Αυτά συμβαίνουν όταν κατάσχεται το βιος μεροκαματιάρηδων και μικρομεσαίων επιχειρηματιών λόγω οφειλών σε ασφαλιστικά ταμεία και ο κ. Σπυρόπουλος δεν νιώθει την ανάγκη να δείξει (με πράξεις) πόση ευθιξία διαθέτει.
Αν είναι αθώος ή όχι για όσα βαρύνεται, θα το εξετάσει όπως πάντα η Δικαιοσύνη. Σε πολιτικό επίπεδο, ωστόσο, δεν δικαιολογείται η στάση του.
Μ.Η.Τ. 232120