Tα πειραματόζωα και οι συμμαχίες

Ολα τα νομοθετήματα, οι πρωτοβουλίες και οι αλλαγές που θεσμοθετούνται από την εκτελεστική εξουσία δεν γίνονται εν κενώ ούτε σε συνθήκες εργαστηρίου – παρόλο που η τρόικα και οι ομοφρονούντες με αυτήν θεωρούν ότι οι Ελληνες είναι πειραματόζωα. Οι πολιτικές ενέργειες απευθύνονται στην κοινωνία και υποτίθεται ότι προωθούνται για την εξυπηρέτηση των αναγκών της.
Συνεπώς, πριν από τη λήψη κάθε απόφασης χρειάζεται και η «ακρόαση», κυριολεκτικά και μεταφορικά, της κοινωνίας ή των ομάδων που ενδιαφέρονται άμεσα για τη συγκεκριμένη δράση της εκάστοτε κυβέρνησης. Επίσης, δεν υπάρχει επιτυχία στην εφαρμοσμένη πολιτική αν η κοινωνία δεν πράξει όσα μπορεί για την ευόδωση κάθε πρωτοβουλίας και δεν πάρει στα χέρια της τις συλλογικές υποθέσεις.
Το ιδανικό σενάριο είναι ότι οι λίγοι εκλεγμένοι σκέφτονται και αποφασίζουν για το καλό των πολιτών, με τη συναίνεση και την εξουσιοδότηση της πλειοψηφίας, και οι πολλοί δρουν, νικούν και ευνοούνται!
Ωστόσο, στις ημέρες μας φαίνεται ότι η συμμαχία της κοινωνίας δεν κρίνεται απαραίτητη από διάφορους αιθεροβάμονες που θεωρούν εαυτούς «ειδήμονες» και κατόχους της απόλυτης αλήθειας. Η πολιτική τους έχει έναν χαρακτήρα αυθαιρεσίας και αλαζονείας και οι διακηρύξεις τους φανερώνουν μια τεράστια απόσταση από την ιδεολογία και τις επιδιώξεις του λαού.
Πώς είναι δυνατόν να τροχοδρομήσει η χώρα μας στον «διάδρομο απογείωσης» για να πετάξει προς την ανάπτυξη όταν υπουργοί λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο-λαό και τοποθετούν στη θέση του αντιπάλου όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις;

Φαρμακοποιοί, ταξιτζήδες, μικρομεσαίοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι ων ουκ έστι αριθμός είναι κυριολεκτικά στα… κάγκελα με τις αποφάσεις κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης.
Αλήθεια, οι αρχιτέκτονες του υπάρχοντος χάους και οι βασικοί υπαίτιοι για τη δυσπιστία της κοινωνίας προς το κράτος πού ποντάρουν; Πού προσβλέπουν; Τρέφουν την αυταπάτη ότι μπορούν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα; Καλύτερα να ξυπνήσουν γρήγορα και να ζητήσουν την γνώμη και τη βοήθεια του λαού. Χωρίς αυτόν τίποτα καλό δεν μπορεί να γίνει.