Η μεγαλύτερη οφειλή που έχουν η πατρίδα μας και οι πολίτες δεν είναι προς την τρόικα, την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ξένους δανειστές. Εμείς χρωστάμε στους παππούδες, στα παιδιά και τα εγγόνια μας όλους τους ποταμούς αίματος που έχουν κυλήσει από την αυγή της ελληνικής Ιστορίας για να ποτίσουν το δέντρο της ελευθερίας.
Η ελευθερία είναι η ύπατη, η πιο πολύτιμη και η πλέον δυσπερίγραπτη κατάκτηση του ανθρώπινου είδους και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τεθεί σε ζύγι παζαριού. Από τη φύση της δεν γίνεται να ανταλλαχθεί με οτιδήποτε άλλο παρά με το δικαίωμα στη ζωή!
Οι Ελληνες γνωρίζουν τούτο το αξίωμα. Εχουν συνδέσει το πέρασμά τους από τις γειτονιές της υφηλίου με αδιάκοπο, ανυποχώρητο και πεισμώδη αγώνα για ελευθερία.
Είναι εγγεγραμμένος ο ασίγαστος πόθος μας για εκείνη στη συλλογική ψυχή. Σ’ ένα σύνθημα συμπυκνώνονται όλα τα υπέροχα συναισθήματα που γεννά το άκουσμα της λέξης.
Ολοι θυμόμαστε μια φράση, η οποία συγκλόνισε ψυχές και σώματα το άγιο έτος 1821: «Ελευθερία ή Θάνατος». Τόσο σαφές, απόλυτο και απαιτητικό αυτό το σύνθημα όσο και οι συνθήκες που το γέννησαν.
Οι βασανισμένοι πρόγονοί μας απαίτησαν από τους εαυτούς τους να σπάσουν οριστικά τα δεσμά του οθωμανικού ζόφου και να βγουν στο φως της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης.
Αυτοπροαιρέτως έθεσαν τα σώματα και τα πνεύματά τους στην υπηρεσία του αγώνα και ανέλαβαν τη φοβερή διακινδύνευση ενός πολέμου, ο οποίος φάνταζε από χέρι χαμένος – μια και αρχικά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν ήθελαν ξεσηκωμούς.
Τα κατάφεραν, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των «ψυχραίμων» και «υπευθύνων» της εποχής. Οποιος αγωνίζεται, τελικά, όντως τα καταφέρνει.
Εμείς δεν χρειάζεται να πρωτοτυπήσουμε για να πάρουμε με το σπαθί μας την ελευθερία που αξίζει στις θυσίες των προγόνων μας και τις προσδοκίες των απογόνων μας.
Απλά θα αντιγράψουμε τη συνταγή του αθάνατου 1821.
Ζήτω το έθνος μας!
Μ.Η.Τ. 232120