Επικίνδυνες παλινωδίες

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν κατέρρεε με πάταγο το σιδηρούν παραπέτασμα και η ψευδαίσθηση του σοβιετικού «παραδείσου» διαλυόταν μέσα στην εφιαλτική πραγματικότητα της καταπίεσης και της πείνας, η Ευρώπη -και ειδικά η Ελλάδα- άρχισε να βιώνει τις συνέπειες μιας πρωτοφανούς κατάστασης: τα καραβάνια των λαθρομεταναστών που συνέρρεαν σε πόλεις και χωριά, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ακόμα και τα στοιχειώδη, όλα όσα εξασφάλιζαν μια χαμοζωή, φάνταζαν στους απελπισμένους δεσμώτες του κομμουνισμού παραδείσια!

Μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν οι ροές των λαθρομεταναστών άλλαξαν τόπο προέλευσης. Ενώ αρχικά έρχονταν από την Ανατολική Ευρώπη, τώρα εφορμούν από την Ασία, την Απω Ανατολή και την Αφρική. Δυστυχώς, ένας από τους βασικούς τόπους προορισμού, η Ελλάδα, παραμένει ίδιος.

Η απειλή που συνιστά η λαθρομετανάστευση και η αλλοίωση του πληθυσμιακού και πολιτισμικού τοπίου της χώρας δεν φαίνεται να έχει απασχολήσει σοβαρά την πολιτική τάξη της πατρίδας μας. Αντιμετωπίζουν το φαινόμενο με όρους γηπεδικούς, παραταξιακού και ρηχού φανατισμού και στη θέση ενός επαρκούς σχεδίου για το τι πράττειν έχουν μόνο συνθήματα και μικροπολιτικά τερτίπια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μικρόψυχη, ελαφρόμυαλη και εν πολλοίς εθνικά ύποπτη στάση σύσσωμης της Αριστεράς, η οποία επιδιώκει να προσαρμοστούν οι Ελληνες, η πλειοψηφία, στις ανάγκες των παρανόμως εισερχόμενων αλλοδαπών. Τζαμιά θέλουν; Να γίνουν. Πολιτογράφηση απαιτούν; Να εφαρμοστεί άμεσα. Συνένωση οικογενειών; Να νομοθετηθεί άνευ συζητήσεως. Η Αριστερά χαρακτηρίζει «ρατσισμό» και «φασισμό» οτιδήποτε άλλο εκτός από απόλυτη κατάφαση στις απαιτήσεις των λαθρομεταναστών. Οταν οι ισλαμιστές επήλυδες από μειοψηφία γίνουν πλειοψηφία δεν θα έχουν ανάγκη τις πλάτες της Αριστεράς για να πράξουν ό,τι τους επιβάλλει η αυστηρή θρησκεία τους. Θα εφαρμόσουν τη σαρία, τον ισλαμικό νόμο και η δημοκρατία θα γίνει άμεσα παρελθόν.

Από την άλλη, η παράταξη της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και σημαντικό τμήμα της Δεξιάς, έχοντας κάποιο δυσεξήγητο σύμπλεγμα ιδεολογικής κατωτερότητας απέναντι στους «διανοουμένους» της μαρξικής τιποτοφροσύνης, το μόνο που έχουν να αντιπαραθέσουν στην επέλαση των ορδών των απελπισμένων είναι ημίμετρα και ψελλίσματα μισών αληθειών και νομοθετημάτων και διατάξεων που έρχονται και αποσύρονται εν ριπή οφθαλμού – όπως η τροπολογία για την απέλαση των λαθρομεταναστών που προβαίνουν σε ψευδείς καταγγελίες για ρατσιστική βία εις βάρος τους από όργανα της Πολιτείας.

Αυτό που συνέβη τις προάλλες στη Βουλή, που περιέγραψε η εφημερίδα μας σε προηγούμενα φύλλα της, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Οπως δεν είναι σοβαρή η κρίση των επικεφαλής της πολιτικής σκηνής για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος.

Αν δεν αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα κατέλθουν στην άβυσσο του χάους…