Η Ιστορία είναι τετελεσμένη πολιτική και η πολιτική Ιστορία εν ροή. Απλός κανόνας, ο οποίος δεν έχει εξαιρέσεις. Η πολιτική, για να εφαρμοστεί, χρειάζεται ως αναλυτικό εργαλείο της πραγματικότητας την αποτίμηση του παρόντος και την αξιοποίηση των διδαγμάτων του παρελθόντος – με προβολή στο μέλλον. Η Ιστορία δεν είναι μέγεθος σταθερό. Μεταβάλλεται σαν το παρόν, επειδή διαρκώς αλλάζει η οπτική αναφορικά μας με όσα έγιναν πριν από χρόνια, αιώνες, χιλιετίες. Είναι και αυτή ένα εξάρτημα, το οποίο προσαρμόζεται στις ανάγκες της ισχύος και της κυριαρχίας. Για να παραμένει το ιστορικό απόθεμα πλούσιο και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάθε έθνους χρειάζονται αδιάκοπος αγώνας και ανειρήνευτη διάθεση από τις ηγεσίες και τους λαούς. Στο τελευταίο υπάρχει μια εξαίρεση: η Ελλάς.
Η κληρονομιά που φέρει αυτό το ιερό όνομα είναι τόσο εκθαμβωτική και πλούσια, ώστε, παρά τις ακάματες προσπάθειες των ανίκανων, ελληνόφωνων ελίτ και τις περιόδους όπου ο λαός δείχνει αποπροσανατολισμένος, αντί να μειώνεται, μεγαλώνει! Η ίδια η ελληνική γη κάνει τη δική της διαφημιστική καμπάνια υπέρ του Ελληνισμού, φέρνοντας στο φως αμάχητα τεκμήρια του μεγαλείου και της ιστορικής συνέχειας του έθνους.
Ενα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα των προαναφερθέντων είναι η συγκλονιστική είδηση που έγραψε η εφημερίδα μας για το τέλος στην παγκόσμια διαμάχη των αρχαιολόγων για την ταυτότητα των οστών που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας: «Οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν σήμερα αυτό για το οποίο ήταν πεπεισμένος ο Μανόλης Ανδρόνικος, όταν το 1977 έκανε στη Βεργίνα την ιστορική ανασκαφή, τα ευρήματα της οποίας προκάλεσαν παγκόσμιο ενθουσιασμό: Οτι ο περίφημος ασύλητος τάφος που βρέθηκε εκεί ανήκει στον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον βασιλιά των Μακεδόνων Φίλιππο Β’, και ουχί στον γιο του Φίλιππο Γ’ Αρριδαίο, όπως εν συνεχεία υποστήριξε μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας αμφισβητώντας την ταυτότητα του νεκρού».
Σε απλά ελληνικά, οι έρευνες των ειδικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης προσέφεραν όπλα τεράστιας ισχύος στα χέρια των πολιτικών, των πολιτών, της ομογένειας και ολόκληρου του πολιτισμένου κόσμου που μάχεται εναντίον της καπηλείας του ονόματος «Μακεδονία» από το γειτονικό θνησιγενές κρατίδιο.
Φυσικά, και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα «δυσκολεύεται» να πείσει την παγκόσμια κοινότητα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας λέει πολλά για την εκκωφαντική ανεπάρκεια του πολιτικού κόσμου. Ωστόσο, παρά αυτό το θλιβερό δεδομένο, στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιήσουμε και την οριστική, πλέον, και αμετάκλητη απόδειξη της αρχαιολογικής σκαπάνης και να πράξουμε τα δέοντα.
Επειδή οι πρόσφατες ηγεσίες είναι οικτρές, στη δουλειά θα βοηθήσει ο βασιλεύς των Μακεδόνων Φίλιππος Β’. Αθάνατος!