«Αν η Αγία Σοφία πρόκειται να γίνει και πάλι χώρος λατρείας, θα πρέπει να λειτουργήσει ως εκκλησία, επειδή γι’ αυτό χτίστηκε». Αυτές τις απλές, σαφείς και κατηγορηματικές κουβέντες είχε να πει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για τις φήμες που κυκλοφορούν στην Τουρκία περί μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος. Η ιερότητα του θεσμού τον οποίο εκπροσωπεί και η βαθύνοια του ανδρός επέβαλλαν η τοποθέτησή του να είναι λιτή, ξεκάθαρη και να μην αφήνει περιθώρια δεύτερων σκέψεων ή «παραθυράκια» υπαναχωρήσεων αναφορικά με την τύχη της έδρας της Ορθοδοξίας μας.
Η Αγία Σοφία είναι το ακριβότερο πετράδι στο στέμμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μιας υπερχιλιετούς και λαμπρής κρατικής δομής κι ενός αγέραστου πολιτισμού. Το Βυζάντιο δεν ήταν ένα θεοκρατικό αλλά ένα ένθεο κράτος. Γι’ αυτό άντεξε τόσο και δεν κατέρρευσε στην πρώτη σοβαρή πολιορκία, στην πρώτη μείζονα οικονομική και κοινωνική κρίση.
Ο Λόγος του Κυρίου είχε διαποτίσει την ύπαρξη της αυτοκρατορίας και το αξιακό σύστημα της χριστιανικής αρετής εκδηλωνόταν με τρόπο που δεν γίνεται να ξεχαστεί ή να ξεπεραστεί όσα χρόνια κι αν περάσουν από την ημέρα που η λάμψη της Βασιλεύουσας τρεμόπαιξε εξαιτίας της μάστιγας των Σελτζούκων και του μετέπειτα οθωμανικού ζόφου.
Η Κωνσταντινούπολις και η απέραντη επικράτεια της αυτοκρατορίας δεν ήταν μεν παράδεισος, αλλά προσέγγιζε ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει μια οργανωμένη ανθρώπινη κοινωνία.
Η Ορθοδοξία, ως φιλοσοφικό σύστημα και τρόπος αντιμετώπισης της ζωής και του θανάτου, είναι η απαραίτητη συγκολλητική ουσία που λείπει για να ενώσει τον κατακερματισμένο κόσμο της μάταιης αναζήτησης της ύλης. Τώρα που τα σαθρά ιδεολογήματα έχουν καταρρεύσει παταγωδώς μέσα στο τέλμα που έχουν δημιουργήσει, η Βασιλεύουσα και η πίστη μας μπορούν να προσφέρουν λύσεις επίκαιρες και διαχρονικές. Καίριες και αναίμακτες.
Αν οι Τούρκοι αποπειραθούν ποτέ να «πειραματιστούν» με την πρωτεύουσα των λογισμών μας και την καρδιά της ανθρωπότητας, θα διαπιστώσουν (πολύ αργά) το λάθος τους…
Μ.Η.Τ. 232120