Η συζήτηση για τις περί θείου απόψεις του κ. Τσίπρα δεν είναι περιττή ούτε άκαιρη. Το πώς αντιμετωπίζει κάποιος επίδοξος επικεφαλής του κράτους την έννοια του Θεού δεν αφορά μόνο τον ίδιο, αλλά ολόκληρη την κοινωνία – και τις χώρες με τις οποίες έρχεται σε επαφή η Ελλάδα. Το θρήσκευμα κάθε ανθρώπου επηρεάζει βαθιά τον τρόπο σκέψης και δράσης του. Αρα η πολιτική που θα εφαρμόσει θα είναι απότοκο και αυτού του στοιχείου της προσωπικότητάς του. Οσοι παραγνωρίζουν ή υποτιμούν τούτη τη συζήτηση καλό είναι να θυμηθούν την ομολογία πίστεως στον Χριστό, στην οποία προέβη ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, όταν διάφορες δημοσιογραφικές και πολιτικές πηγές επέμεναν ότι είναι μουσουλμάνος. Από τη στιγμή που όλοι παραδέχονται ότι οι πολιτικοί οφείλουν να ζουν «σε γυάλα», δηλαδή να χαρακτηρίζεται από διαφάνεια ο βίος τους, τότε κρίνεται άτοπο να διαφυλάσσουν ως «μυστικό» και «προσωπικό δεδομένο» τον θρησκευτικό προσανατολισμό τους.
Αλλωστε, στους παράξενους καιρούς που περνά η ανθρωπότητα τα θρησκεύματα διαδραματίζουν καίριο ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις. Ενδεικτικά επισημαίνονται το Μεσανατολικό και η ισλαμική επέκταση στη Μεσόγειο, τη Β. Αφρική, την Ευρώπη και μεγάλο τμήμα της Ασίας. Συνεπώς η δημόσια παραδοχή από υποψήφιο πρωθυπουργό ότι είναι άθεος δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη ή να υποτιμάται. Αξιολογείται όπως πρέπει.
Ωστόσο, ακόμα και η όποια ομολογία πίστεως δεν αρκεί για να φανερώσει την ποιότητα εκάστου πολιτικού ηγέτη. Πρέπει να συνοδεύεται από πράξεις για να θεωρείται… έγκυρη. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι ο Χριστός οδηγεί τα βήματά του την ίδια στιγμή που εξαθλιώνει τους πολίτες της πατρίδας του. Ούτε είναι επιτρεπτό σε οποιονδήποτε να υποδύεται τον «ευσεβή», όταν εξαπολύει τις κατάφρακτες λεγεώνες των διεθνών τοκογλύφων εναντίον του λαού του.
Τέλος, καλό είναι οι δημοσιογράφοι και οι δημοσιολογούντες να μην αναφέρονται με απαξία και περιφρόνηση στο ζήτημα των θρησκευτικών πεποιθήσεων των πολιτικών. Οι κοινωνίες δεν είναι μόνο χρήμα…
Μ.Η.Τ. 232120