Τα βασικά προσόντα που αποδίδονται από την κυρίαρχη ιδεολογία στους λεγόμενους «τεχνοκράτες» είναι η γνώση του αντικειμένου τους, ο ρεαλισμός, η αναλυτική σκέψη και οι ανεπηρέαστες (από τον πολιτικαντισμό) μέθοδοι που ακολουθούν για την επίλυση προβλημάτων. Ωστόσο, η πρόσφατη περιπέτεια της Ελλάδας έχει αποδείξει ότι πολλοί εξ αυτών είναι αιθεροβάμονες που περνούν άσκοπα τον χρόνο τους σχεδιάζοντας επί χάρτου, αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους σαν αριθμούς και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Κλασικό και ακριβοπληρωμένο παράδειγμα είναι ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στους «Financial Times» είπε το εξής αμίμητο: «Οταν έρχονται οι δανειστές μας στην Ελλάδα, πέφτει ο τζίρος των καταστημάτων, καθώς ο κόσμος νιώθει φόβο όποτε καταφθάνει η τρόικα».
Κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή ο ίδιος φοβάται την τρόικα και τους υπαλλήλους της, αποδίδει την πτώση του τζίρου των καταστημάτων στον παράγοντα «φόβο» και όχι στην έλλειψη χρημάτων, στην ανεργία και την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται στον θώκο του υπουργού Οικονομικών και φαίνεται ότι δεν έχει καταλάβει πώς ζουν οι Ελληνες. Σε κάθε δήλωσή του και δημόσια παρέμβασή του αποδεικνύει ότι έχει μια θεωρητική και «εργαστηριακή» προσέγγιση της κοινωνίας. Ο εγκάρδιος φίλος του Κώστα Σημίτη δεν είναι ένας από τους πολλούς ούτε δείχνει ότι έχει πρόθεση να κατανοήσει πώς διάγουν οι σκληρά φορολογούμενοι υποτελείς του.
Αυτό, πέρα από κατάφωρα προκλητικό και απαράδεκτο, είναι και επικίνδυνο. Οταν υπάρχουν τέτοιου είδους στελέχη σε κυβερνήσεις που διαχειρίζονται περιόδους κρίσης, η επιτυχία δεν πρόκειται να έλθει ούτε κατά τύχη. Το να είσαι υπουργός Οικονομικών προϋποθέτει πολιτικό αισθητήριο, σύνεση και κατανόηση του εθνικού, κοινωνικού, οικονομικού και γεωπολιτικού περιβάλλοντος.
Ο κ. Στουρνάρας βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και πιστεύει ότι μπορεί να φέρει θετικό αποτέλεσμα για τη χώρα, αν η αλληλουχία των… αριθμών που προτείνει βγάζει ορθό αποτέλεσμα. Καθημερινά διαψεύδεται οικτρά και το πληρώνουμε όλοι…