Τον Μάιο του 2012 στις κάλπες ήχησαν πάρα πολλά «κανόνια». Οι βολές των Ελλήνων πολιτών ερρίφθησαν κατά πάντων υπευθύνων της απώλειας εθνικής ανεξαρτησίας, της ανέχειας, της αναξιοκρατίας, της κακοδιαχείρισης και των σκανδάλων που υποθήκευσαν το μέλλον μας και εκποίησαν το παρόν και το παρελθόν μας. Το μήνυμα ήταν βροντερό, αλλά ορισμένοι καμώθηκαν ότι δεν το άκουσαν – αν και θα έπρεπε να έχουν συμμορφωθεί με τη ρητή λαϊκή εντολή για γκρέμισμα του παλαιού καθεστώτος και παλινόρθωση της συλλογικής μας αξιοπρέπειας, με μπροστάρηδες νέα και άφθαρτα πρόσωπα που θα υπηρετήσουν τις παραδοσιακές αξίες. Τώρα όλα δείχνουν ότι η περιφρόνηση της «ελίτ» προς τη βούληση του λαού απλώς εμπεδώνει την πρόθεσή του να μοιράσει ξανά για τα καλά την «τράπουλα» της εξουσίας, σαρώνοντας τις σάπιες δομές και δίνοντας την εμπιστοσύνη του σε πολιτικές δυνάμεις νέες ή ριζικά ανανεωμένες.
Αλλες θα έχουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα, άλλες θα είναι αναφανδόν ακραίες και ανάμεσα σε αυτές ίσως υπάρξει το ενδεχόμενο να αναφανεί κάτι πειστικό, το οποίο θα μπορεί να δώσει απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών.
Ο σουσουδισμός και η ψυχολογική απόσταση που χωρίζει τους βολεμένους της πολιτικής από τις δοκιμαζόμενες μάζες οδηγούν τους πιο ευήθεις από τους εθνοπατέρες να κατηγορούν τους πολλούς για… ακρότητα, δίχως βέβαια να προσπαθούν να επηρεάσουν με το προσωπικό παράδειγμά τους.
Οταν μέμφεσαι για την ψήφο του κάποιον που του έχουν κόψει το ρεύμα, ενώ εσύ διαθέτεις διψήφιο αριθμό ακινήτων, είναι αναπόφευκτο να οδηγήσεις στον γκρεμό την παράταξη στην οποίαν ανήκεις.
Πριν οποιοσδήποτε γραφειοκράτης, «τεχνοκράτης» και ανευθυνοϋπεύθυνος μιλήσει περί ακροτήτων και βίας, καλό είναι να μεριμνήσει να σταματήσουν η βίαιη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού και η επίθεση εναντίον της ζωής μας. Αν το καταφέρει αυτό, θα διαπιστώσει έκπληκτος πως ό,τι χαρακτήριζε «απειλή» θα απολέσει το μεγαλύτερο μέρος της δυνάμεώς της. Ολα τα υπόλοιπα είναι είτε απλές ανοησίες είτε προφάσεις εν αμαρτίαις.
Μ.Η.Τ. 232120