Δύο κρισιμότατοι τομείς για την έκβαση της ελληνικής περιπέτειας είναι η οικονομία και η ανάπτυξη. Εκεί εκδηλώθηκαν, με όλη τους τη σφοδρότητα, τα συμπτώματα από το σύνδρομο της επίκτητης πολιτικής ανεπάρκειας που μαστίζει τη χώρα επί δεκαετίες. Σε αυτές τις πτυχές του συλλογικού βίου εμφανίστηκαν τα χάσκοντα κενά που δημιούργησε το έλλειμμα ηγεσίας του τόπου. Είναι περιττό να αναφερθεί ότι εκεί πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες για την αλλαγή πορείας που οφείλει να κάνει το εθνικό σκάφος για να αποφύγει τον ύφαλο της ολοκληρωτικής καταστροφής. Αντί, λοιπόν, να γίνει το αυτονόητο και να αναλάβουν επικεφαλής σε οικονομία και ανάπτυξη άνθρωποι που σε εύλογο χρόνο θα μπορούσαν να παρουσιάσουν… μετρήσιμες επιτυχίες στους ανωτέρω τομείς, έχουν τοποθετηθεί οι κ. Στουρνάρας και Χατζηδάκης. Οι ψυχροί αριθμοί και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην αγορά διαλαλούν την ανυπαρξία των συγκεκριμένων υπουργών και τις οικτρές επιδόσεις τους – όχι μόνο στο αντικείμενό τους, αλλά και στην όποια «επικοινωνία» του έργου τους. Η σχέση τους με την πολιτική αποδεικνύεται χειρότερη κι από τις οικτρές επιδόσεις τους στη διαχείριση…
Αμφότεροι στις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους δείχνουν να μην έχουν επαφή με την κοινωνία και κατά… παράδοση προκαλούν το κοινό αίσθημα. Ο κ. Στουρνάρας, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτική εκπομπή, έφτασε να ισχυριστεί το εξής απίθανο: «Δεν δέχομαι ότι η Ελλάδα υπερφορολογείται»! Είπε και πολλά άλλα, εξωφρενικά, ο κ. υπουργός, δίνοντας την εικόνα στους έκπληκτους τηλεθεατές ότι μάλλον ζει σε άλλη χώρα και δεν έχει την παραμικρή επαφή με τη ζοφερή πραγματικότητα, την οποία συνδιαμορφώνει ελαφρά τη καρδία.
Ο δε κ. Χατζηδάκης, σε αντίστοιχη τηλεοπτική εμφάνιση, κατόρθωσε να δαπανήσει ουκ ολίγο χρόνο πετώντας διαρκώς την «μπάλα στην εξέδρα», αποφεύγοντας να μπει στην ουσία των ερωτήσεων που του ετίθεντο, δικαιολογούμενος για τα μηδενικά αποτελέσματα του υπουργείου του με αερολογίες και φληναφήματα.
Αραγε πόσο περισσότερο πρέπει να αποτύχουν για να γίνουν τα δέοντα;
Μ.Η.Τ. 232120