Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκάλυψε ότι όσα οι Ελληνες κέρδισαν με το σπαθί τους πολεμώντας εναντίον των Τούρκων κατακτητών κινδυνεύουν να τα χάσουν σε καιρό ειρήνης. Ο λόγος για την εκποίηση των μαρίνων και τα επενδυτικά σχήματα της γειτονικής χώρας που ετοιμάζονται να πλειοδοτήσουν στους σχετικούς διαγωνισμούς. Στο ρεπορτάζ αναφερόταν συγκεκριμένα: «Ηδη ο διαγωνισμός για την παραχώρηση του πρώτου “πακέτου” μαρίνων, που αφορά τον Αλιμο, τη Νέα Επίδαυρο, τον Πόρο και την Υδρα, βρίσκεται στα τελειώματά του, με επικρατέστερους “μνηστήρες” Τούρκους μεγαλοεπενδυτές. […] Πιθανόν το λιμάνι της Υδρας να περάσει στην ιδιοκτησία εκατομμυριούχων από τη γειτονική χώρα, όπως ήδη έχει γίνει με τις μαρίνες του Φλοίσβου, της Ζέας, της Κέρκυρας, της Λευκάδας, της Καλαμάτας και της Μυτιλήνης». Στην Υδρα οι αντιδράσεις είναι έντονες και το δημοτικό συμβούλιο εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επισημαίνει το απαράδεκτο της παραχώρησης του ιστορικού λιμένος της νήσου σε τουρκική εταιρία.
Σε μια εποχή όπου όλα κρίνονται με βάση τους αριθμούς και το χρήμα, οι ανησυχίες και οι ενστάσεις των Υδραίων και όλων των εθνικά ευαίσθητων πολιτών της χώρας ίσως να φαντάζουν υπερβολικές.
Ομως, σε καμία περίπτωση δεν είναι! Αντιθέτως, η επιμονή να διατηρηθεί ο ελληνικός χαρακτήρας της οικονομίας μας επιβάλλεται από τα πράγματα και την κοινή λογική.
Η Τουρκία επιθυμεί διακαώς να επεκτείνει τη σφαίρα της επιρροής της στα εδάφη που κάποτε κατείχε. Η νεκρανάσταση του οθωμανικού ιδεολογήματος, την οποία προωθεί συστηματικά η κυβέρνηση Ερντογάν, περιλαμβάνει και πολλές, τέτοιου είδους οικονομικές κινήσεις.
Πέρα από το ακαλαίσθητο του πράγματος να αντικρίζουν οι Ελληνες στα λιμάνια τους την ημισέληνο, υπάρχει και το μείζον πολιτικό και εθνικό ζήτημα του Αιγαίου και των τουρκικών αξιώσεων επί αυτού.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η σημαία σε έναν τόπο συμβολίζει και την κυριαρχία. Κάποτε, για να τοποθετηθεί το εθνικό σύμβολο μιας χώρας σε έναν τόπο, προϋπέθετε πόλεμο. Τώρα απαιτούνται απλώς κάποια κεφάλαια. Ας μην το επιτρέψουμε…
Μ.Η.Τ. 232120