Οι άνθρωποι είναι όντα πεπερασμένα και ατελή. Εχουν ελλιπή συναίσθηση του παρόντος, μια κάποια (λίαν μεροληπτική) γνώση του παρελθόντος και παντελή άγνοια για το τι επιφυλάσσει το μέλλον. Αν ήταν τέλειοι, τότε το εμπόδιο του χρόνου δεν θα υψωνόταν ενώπιον της λογικής τους και οι ερχόμενες εξελίξεις θα ξεδιπλώνονταν ξεκάθαρες στη συνείδησή τους. Οι «προβλέψεις» μας στηρίζονται πάντοτε στα διαθέσιμα δεδομένα, που ποτέ δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα. Μόνο ως ενδείξεις χρησιμεύουν, αλλά πάλι λείπουν ο παράγοντας των αιφνίδιων γεγονότων και το αστάθμιστο της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Ωστόσο, στην κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας δεν χρειάζεται μεγάλο απόθεμα σοφίας για να καταλάβει κάποιος πού οδηγούνται τα πράγματα.
Η προσήλωση στα κελεύσματα της τρόικας και οι απανωτές υποχωρήσεις στις παράλογες αξιώσεις των «δάνεθιων δυνάμεων» θα καταλήξουν σε περαιτέρω εξαθλίωση του λαού μας και σε κοινωνική έκρηξη. Κανένα έθνος δεν μπορεί να συναινέσει στον αφανισμό του για να είναι… ταμειακώς εντάξει στους πιστωτές του.
Η μοναδική εναλλακτική που διαθέτει μια κυβέρνηση, η οποία θέλει να υπερασπίσει τα δικαιώματα των πολιτών και να μην παραδώσει κρανίου τόπο στην επόμενη, είναι η ευθεία διατύπωση της απόφασής της να μην ξεπεράσει ούτε χιλιοστό την περιβόητη «κόκκινη γραμμή» – μια έννοια που ακόμα δεν έχει περιγραφεί με σαφήνεια.
Ούτως ή άλλως, τα περιθώρια κινήσεων έχουν στενέψει για όλους απελπιστικά. Η κοινωνία δεν έχει ούτε ψυχικά και υλικά αποθέματα για να αντεπεξέλθει σε περαιτέρω ψαλίδισμα των δικαιωμάτων της. Αυτό έχει γίνει σαφές ακόμα και στους πιο αδαείς και -φυσικά- σε όσους συνδιαλέγονται με την τρόικα και τις κυβερνήσεις ή τα ευρύτερα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι συγκεκριμένοι γραφειοκράτες.
Η πατρίδα μας βαδίζει σε τοπίο θολό, όπου ξεκάθαρες είναι μόνο οι προκλήσεις, τα προβλήματα και η ανάγκη για εθνική ενότητα και για προβολή ισχυρής αντίστασης στους σχεδιασμούς εκείνων που επιδιώκουν την υποταγή μας.
Μ.Η.Τ. 232120