Επί τρία και πλέον έτη, οι Ελληνες αντιμετωπίζουν το ακόλουθο παρανοϊκό σκηνικό, βιώνοντας τις συνέπειές του: Οι επικεφαλής της πολιτικής σκηνής ομιλούν για «αναγκαίες προσαρμογές» στη νέα πραγματικότητα, εννοώντας ότι πρέπει να αλλάξει η ζωή των πολιτών επί τα χείρω. Στη συνέχεια απειλούν με τα χειρότερα δυνατά ενδεχόμενα (σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των υποζυγίων προς τας υποδείξεις). Οι περικοπές μισθών, συντάξεων και λοιπών παροχών γίνονται κι έπειτα οι ιθύνοντες αφενός τις χρεώνουν στην τρόικα και αφετέρου πιστώνουν στον εαυτό τους τα «θετικά» αποτελέσματα, τα οποία βλέπουν μόνο εκείνοι, υποσχόμενοι «φως στην άκρη του τούνελ».
Επειτα διαψεύδουν τις φήμες για την ανάγκη λήψης νέων μέτρων και στο τέλος τα λαμβάνουν επαναλαμβάνοντας τα ψυχολογικά τρικ που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
Ολα αυτά στηρίζονται σε ψευδαισθήσεις και στην ανόητη σύλληψη ότι μια εσφαλμένη μέθοδος (το Μνημόνιο), αν ακολουθηθεί πολλές φορές, μπορεί να δώσει το σωστό αποτέλεσμα (έξοδος από την κρίση). Ωστόσο, η ζωή έχει τη… συνήθεια να διαλύει με χαρακτηριστική ευκολία τα τείχη του ψεύδους και τις τεχνικές εξαπάτησης που επινοούν οι επιτήδειοι ανάξιοι σε βάρος των λαών τους.
Κάτι τέτοιο συνέβη και στο πρόσφατο Eurogroup, όπου κατέρρευσε η εικόνα της «επιτυχίας» που είχε… φιλοτεχνήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ο Γ. Ασμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, υπολογίζει ότι το χρηματοδοτικό κενό το δεύτερο εξάμηνο του 2014 θα ανέλθει σε 5 με 6 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα απέκλεισε το ενδεχόμενο να δεχθούν οι κεντρικές τράπεζες να μετακυλήσουν τη λήξη των ελληνικών ομολόγων – κάτι είχε προτείνει ο «επιτυχημένος τεχνοκράτης» Γιάννης Στουρνάρας, προαναγγέλλοντας έτσι την επιβολή νέας καταιγίδας περιοριστικών και φοροεισπρακτικών μέτρων. Στο ίδιο μοτίβο, αλλά κάπως πιο… συγκρατημένα, κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Ολι Ρεν.
Οι Ελληνες θα κληθούν για μια επιπλέον φορά να καταβάλουν στο ακέραιο -και με αβάσταχτο επιτόκιο- το κόστος του θεάτρου του παραλόγου. Η μόνη λύση είναι να πέσει η αυλαία…
Μ.Η.Τ. 232120