Δυστυχώς πάλι δικαιωθήκαμε!

Η εφημερίδα μας, σε αντίθεση με τις οργανωμένες εξέδρες των… χούλιγκαν της «κατεστημένης» ενημέρωσης, είχε τοποθετηθεί εξ αρχής με ψυχραιμία και ορθοφροσύνη στο ζήτημα της «εξάρθρωσης» της Χρυσής Αυγής. Οσον αφορά τον χειρισμό της υπόθεσης από την πλευρά του κράτους, επισημάναμε τα προβλήματα και τα λάθη σε κρίσιμες… λεπτομέρειες, ενώ σχεδόν το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου προέβαινε σε μια άνευ προηγουμένου παραβίαση βασικών κανόνων της αποστολής του.

Λειτουργοί του Τύπου ανακάλυπταν ενόχους, σε όλες τις κατηγορίες (!), δίχως να γνωρίζουν τη δικογραφία. Τηλεδικεία μοίραζαν ισόβια, πολυετείς καθείρξεις και στερήσεις πολιτικών δικαιωμάτων προεξοφλώντας την προφυλάκιση όλων των κατηγορουμένων. Η «δημοκρατία», τιμώντας το όνομά της, το πολίτευμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, ενημέρωσε τους αναγνώστες δίχως κραυγές και με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ, τα οποία ενίσχυαν τις επιφυλάξεις μας για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Δεν προσπαθήσαμε να χειραγωγήσουμε τη Δικαιοσύνη προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, επειδή αυτό αποτελεί ανεπίτρεπτη πρακτική για οποιονδήποτε. Αλλωστε, παρά τα δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει, η Ελλάδα παραμένει κράτος δικαίου και η Θέμιδα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο πεδίο της ευθύνης της.

Ωστόσο, υπάρχει και μια πτυχή του δικαστικού θρίλερ που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη: η πολιτική. Εδώ η κατάσταση είναι δεινή. Ο πρωθυπουργός, ευρισκόμενος σε μια μείζονος σημασίας επίσκεψη στην υπερδύναμη, υπέστη μια πρωτοφανή διπλωματική και επικοινωνιακή ήττα. Εχοντας δώσει βάση στις εκτιμήσεις και πιστεύοντας τις διαβεβαιώσεις συνεργατών του, δεσμεύτηκε ενώπιον ισχυρών παραγόντων του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ για την προφυλάκιση των κατηγορουμένων.

Οι αποφάσεις του ανακριτή και του εισαγγελέα, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να τύχουν αρνητικών σχολίων από την κυβέρνηση, αλλά η εικόνα της αποτυχίας (στα όρια του φιάσκου) είναι κάτι περισσότερο από ορατή. Εξετέθημεν παγκοσμίως λόγω της προπέτειας, της προχειρότητας και της ασυγχώρητης ανεπάρκειας προσώπων που βρίσκονται πέριξ του πρωθυπουργού. Η ακύρωση της ισχύος των λόγων μας ενδέχεται να συμπαρασύρει και την όποια οικονομική αξιοπιστία είχαμε αποκτήσει στη διεθνή κοινότητα.

Ο πρωθυπουργός, αν δεν προσέξει τα πρόσωπα που τον περιβάλλουν και συγκαθορίζουν την ασκούμενη πολιτική, θα έχει κακό τέλος…