«Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις» μας λέει η λαϊκή θυμοσοφία για τα γεγονότα που επισκιάζουν για κάποιο διάστημα τον προσωπικό και συλλογικό βίο. Εν πολλοίς, η διαπίστωση είναι ορθή. Είτε προκύψει θεομηνία, γάμος, πολιτική μεταβολή είτε οτιδήποτε άλλο, η ζωή έχει τη… συνήθεια να επιστρέφει στους καθημερινούς ρυθμούς της και οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τις ανάγκες τους. Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για τη δράση της Χρυσής Αυγής κάλυψαν επί ημέρες τον διαθέσιμο χρόνο και χώρο των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Ο πολιτικός κόσμος ασχολήθηκε, σχεδόν μονοθεματικά, με το ειδεχθές έγκλημα του δράστη και το ιδεολογικό υπόβαθρό του. Ολα αυτά ήταν αναπόφευκτα και επιβεβλημένα από τη μεγάλη ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Η Δικαιοσύνη και οι διωκτικές Αρχές θα κάνουν τη δουλειά τους, όπως γνωρίζουν και μπορούν. Συνεπώς, οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας θα καταλήξουν στη φυλακή. Αν τα ευρήματα από τη σχετική έρευνα που διεξάγουν οι Αρχές δείξουν στην κατεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης, τότε θα γίνουν τα νόμιμα και τα δέοντα. Οσα επιβάλλουν οι νόμοι και το Σύνταγμα της χώρας. Αυτά πρέπει να γίνονται, άλλωστε, σε όλες τις περιπτώσεις κακουργηματικών πράξεων και συμπεριφορών -πολλώ δε μάλλον, όταν έχουν πολιτική χροιά.
Ωστόσο, η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει προσκολλημένη σε μια δολοφονία και στο αστυνομικό σίριαλ που διαδραματίζεται κάθε βράδυ στις οθόνες των τηλεοράσεων. Και να ήθελε να το πράξει, απλώς αδυνατεί, διότι αισθάνεται ακόμη στον τράχηλό της την μπότα της τρόικας και τη λεπίδα που ψαλιδίζει μισθούς, συντάξεις, εισοδήματα.
Η κυβέρνηση εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος του ενδιαφέροντός της. Στο καυτό οικονομικό πρόβλημα που έχει «τσουρουφλίσει» τις ζωές και τα όνειρα εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Αν δεν στρέψει τα μάτια της και αν δεν εντείνει τις προσπάθειές της προς αυτήν τη χαίνουσα πληγή, τότε θα υποστεί τα επίχειρα αυτού του σφάλματος.
Υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι εκεί έξω, με πραγματικά προβλήματα επιβίωσης! Αστεγοι, πένητες, χαμηλοσυνταξιούχοι χωρίς περίθαλψη, ασθενείς δίχως υποστήριξη, οικογένειες δίχως προοπτικές, ολόκληρες περιοχές με… σταλινικά ποσοστά ανεργίας! Τι θα γίνει με αυτούς; Μπορούν να κάνουν υπομονή για τα επόμενα 20 χρόνια παρακολουθώντας εξελίξεις για την αστυνομική και δικαστική έρευνα για τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής; Ετσι θα ξεχάσουν την πείνα και τη δυστυχία τους;
Μακάρι να μπορούσε να λειτουργήσει τόσο «αναλγητικά» η επικαιρότητα. Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι ανέφικτο. Από την πολιτική ηγεσία του τόπου απαιτούνται χειροπιαστά, θετικά αποτελέσματα. Μόνο αυτά θα μετρήσουν στον τελικό λογαριασμό, όχι οι εντυπώσεις.
Μ.Η.Τ. 232120