Η φεουδαρχική άποψη για τον ρόλο των ΜΜΕ

Στην Ευρώπη της φεουδαρχικής εποχής και στην Ασία, διαχρονικά, ο ρόλος των… εγγραμμάτων -όποτε ασχολούνταν με τα δημόσια πράγματα- περιλάμβανε την καταγραφή των «επιτευγμάτων» της όποιας «πεφωτισμένης» δεσποτείας. Οσοι ήξεραν γραφή και ανάγνωση και είχαν την τύχη να εξασφαλίσουν μια ζεστή γωνιά στην αυλή του κάθε δόγη, κόμητα, βαρόνου, πρίγκιπα, βασιλέα ή αυτοκράτορα όφειλαν, σε ανταπόδοση, να εγκωμιάζουν τις (συνήθως ανύπαρκτες ή υπερεκτιμημένες) αρετές του… αυθέντη.

Η ιστορική εξέλιξη των κοινωνιών και των πολιτικών δομών στον δυτικό κόσμο υποχρέωσε την εξουσία να προσαρμοστεί στα αρχαία ελληνικά πρότυπα της δημοκρατίας και της λογοδοσίας στους πολίτες. Κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα προσπάθησε να μοιάσει στην άφθαστη Αθήνα της κλασικής αρχαιότητας. Ταυτόχρονα, αναβιβάστηκε ο ρόλος του Τύπου. Από «λιβανιστήρι» των δυνατών μετατράπηκε σε εργαλείο της κοινωνίας στην άσκηση ελέγχου των πολιτικών, των μεγάλων οικονομικών παραγόντων και της πνευματικής ελίτ.

Στην Ελλάδα, το λίκνο του διαλόγου και της δημοκρατίας, δυστυχώς οι πολιτικοί μαστίζονται από συναισθήματα και αντιλήψεις προηγούμενων αιώνων! Οτιδήποτε εκτός από ευμενή σχολιασμό των δραστηριοτήτων τους και ανώδυνες, «στημένες» ερωτήσεις, τους προκαλεί εκνευρισμό, αμηχανία, αγανάκτηση!

Χαρακτηριστικό, θλιβερό παράδειγμα των παραπάνω ήταν η στάση του Αλέξη Τσίπρα και της ομάδας του απέναντι στη «δημοκρατία», στην οποία δεν επέτρεψαν να υποβάλει ερώτηση στην παραδοσιακή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Η εφημερίδα μας, ως γνωστόν, δεν ειδικεύεται στις… δημόσιες σχέσεις με πολιτικά πρόσωπα. Είναι αυστηρά προσηλωμένη στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, το οποίο επιβάλλει την υποβολή «δύσκολων» ερωτήσεων.

Επίσης, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η περιφρονητική αντίδραση του κ. Τσίπρα στην ερώτηση για το φιρμάτο πουκάμισο Burberry με το οποίο εμφανίστηκε στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πριν ρίξει τον λίθο του αναθέματος στις εύλογες απορίες του Τύπου, που του φαντάζουν άκομψες, ας ρίξει πρώτα μια ματιά στις σκληρότατες ερωτήσεις που κάνουν στους πολιτικούς οι δημοσιογράφοι βρετανικών και αμερικανικών ΜΜΕ, τα οποία τόσο θαυμάζει…