Αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάνε οι πολίτες, κάποιοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις τραγωδίες για να αποφεύγουν τους νόμους. Το είδαμε να συμβαίνει στις περιπτώσεις ελέγχου που κάνει το ΣΔΟΕ, το διαπιστώσαμε και με αφορμή όσα ακολούθησαν την τραγωδία με τον 19χρονο στο Περιστέρι. Στην πρώτη περίπτωση διαπιστώνουμε με θλίψη τούς για χρόνια φοροφυγάδες, όλους αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις να παίρνουν στο κυνήγι τους υπάλληλους του υπουργείου Οικονομικών με το επιχείρημα «ποιοι είστε εσείς που θα μας κάνετε έλεγχο».
Το είδαμε στη συνέχεια με τις… φίρμες του ελληνικού τραγουδιού, που ο ένας πίσω από τον άλλον ακυρώνουν τις εμφανίσεις τους σε συνεννόηση με τους καταστηματάρχες και τους διοργανωτές καλοκαιρινών πανηγύρεων. Ολα αυτά για να μην ελεγχθούν. Μεγαλύτερη παραδοχή από αυτήν για το ότι κάτι «σάπιο» υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας θα μπορούσαμε να περιμένουμε;
Τώρα, με αφορμή την τραγική ιστορία που στοίχισε τη ζωή στον άτυχο Θανάση, κάποιοι επιχειρούν να στήσουν «φάμπρικα» ζητώντας να σταματήσουν οι έλεγχοι στα μέσα μεταφοράς. Το γεγονός ασφαλώς είναι τραγικό, πρέπει να ερευνηθούν όλες οι πτυχές του και να αποδοθεί κάθε ευθύνη, δίχως να παραγνωρίζονται οι συνθήκες μέσα στις οποίες η χειμαζόμενη κοινωνία -και ιδιαίτερα οι νέοι και οι άνεργοι- προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση.
Ομως δεν πρέπει να περάσουμε στο άλλο άκρο. Ποιος πολίτης θα κόψει, π.χ., ξανά εισιτήριο, εάν γνωρίζει ότι κανείς δεν θα του κάνει έλεγχο; Αύριο με την ίδια ευκολία κάποιοι θα ζητήσουν να σταματήσει η τροχαία τους ελέγχους, και ο καθένας να κάνει στους δρόμους ό,τι θέλει.
Δεν λέμε ότι το κράτος για χρόνια δεν έκλεινε τα μάτια μην εφαρμόζοντας το ίδιο νόμους που το ίδιο ψήφιζε. Γι’ αυτό ή, μάλλον, και γι’ αυτό δεν φτάσαμε εδώ; Πιστεύουμε ότι οι έλεγχοι δεν πρέπει να σταματήσουν. Οπως πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει λογική και ευαισθησία απέναντι στους παραβάτες. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται εκπαίδευση των ελεγκτικών οργάνων. Να αντιμετωπίζουν τον πολίτη όχι με εξουσιαστικό τσαμπουκά, αλλά με πολιτισμένο τρόπο και με σεβασμό.
Νόμος και τάξη, λοιπόν, αλλά με λογική και ευαισθησία. Η ανομία δεν είναι λύση…