Οι άνθρωποι που δεν σχεδιάζουν καλά τις δραστηριότητες, τις εργασίες και τη διεκπεραίωση των υποχρεώσεών τους συνήθως ασχολούνται μαζί τους την τελευταία στιγμή – με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Η πίεση χρόνου τούς εξαναγκάζει να υποστούν αβαρίες, που θα απέφευγαν αν ήταν στοιχειωδώς προνοητικοί και μεθοδικοί. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η κατάστρωση «σχεδίου» διακοπών, όταν έχει ήδη ξεκινήσει η θερινή άδεια. Ετσι, ψάχνοντας στα τυφλά και αγχωμένα, ο παραθεριστής «επιτυγχάνει» τις υψηλότερες τιμές με το χειρότερο δυνατό σέρβις, σε καταλύματα αμφιβόλου ποιότητος.
Οταν τα παραπάνω ξεπερνούν τα όρια της ιδιωτικής σφαίρας και φτάνουν να αποτελούν τμήμα της κλασικής κρατικής συμπεριφοράς, τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο οδυνηρά για το σύνολο της κοινωνίας. Γι’ αυτό πρέπει να προσεχθεί πάρα πολύ και να σχεδιαστεί με τη δέουσα σοβαρότητα η περιβόητη «κινητικότητα» (δηλαδή οι μετατάξεις και οι απολύσεις προσωπικού) στο Ελληνικό Δημόσιο.
Είναι απαράδεκτο, άδικο και απολύτως μη λειτουργικό -για τις ανάγκες του κρατικού μηχανισμού- να τσουβαλιάζονται και να τυγχάνουν της ιδίας μεταχείρισης όσοι μπήκαν στο Δημόσιο με το σπαθί τους (δηλαδή μέσω ΑΣΕΠ) και εκείνοι που χρησιμοποίησαν την κλασική μέθοδο του ρουσφετιού και της ανταλλαγής διορισμού με σταυρό προτίμησης. Η αντιμετώπιση των δύο κατηγοριών με τους ίδιους όρους υπονομεύει τις όποιες προσπάθειες διόρθωσης των κακώς κειμένων στο πολύπαθο κράτος. Η απομάκρυνση αξίων και πεπειραμένων στελεχών από θέσεις ευθύνης θα αποδυναμώσει τις κρατικές υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, οι «τουρίστες» του Δημοσίου, που μπήκαν από το παράθυρο, θα νιώθουν σχετικά ασφαλείς, μια και αναμένεται να καούν πολλά «χλωρά» μαζί με τα ξερά.
Σε ένα σοβαρό κράτος, που σέβεται το υστέρημα των πολιτών και τις διαδικασίες που το ίδιο θεσμοθετεί, θα ήταν αυτονόητο ότι από τις ανακατατάξεις θα εξαιρούνταν όσοι έχουν προσληφθεί με διαδικασίες ΑΣΕΠ και σε αυτές υπόκεινται μόνο εκείνοι που προσελήφθησαν με άλλες (γνωστές σε όλους) μεθόδους.
Δυστυχώς, όμως, η προνοητικότητα και η αξιοπρέπεια παραμένουν ζητούμενα σε μερικούς «ειδήμονες» της κρατικής διαχείρισης.