Συνένοχη η Δύση για το μακελειό στη Συρία

Δεν υπάρχει εχέφρων άνθρωπος, οιουδήποτε θρησκεύματος, οποιουδήποτε πολιτικού προσανατολισμού, οιασδήποτε κοινωνικοοικονομικής τάξης, που να μην έχει φρίξει με τις αποτρόπαιες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα στη Συρία. Εκεί, οι παράφρονες ανθρωποφάγοι της Αλ Κάιντα, εξοπλισμένοι με χρήματα, όπλα και πολιτική «νομιμοποίηση» από την παρακμιακή Δύση, διαπράττουν γενοκτονία καθημερινά εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών και σφάζουν σαν τα ζώα τους υπερασπιστές της νόμιμης κυβέρνησης του Ασαντ.

Επειδή τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης σε Ευρώπη και Αμερική προβάλλουν τους μανιακούς ισλαμιστές δολοφόνους ως «απελευθερωτές», κάποιος πρέπει να ανατρέξει σε πηγές του διαδικτύου για να αποκτήσει μια σαφή και αληθή εικόνα για τα διαδραματιζόμενα στη Συρία. Αλλά, ακόμα και στο διαδίκτυο είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσεις σκηνές τόσο ακραίας βίας, που θα λογοκρίνονταν ακόμη και σε ταινία θρίλερ.

Ακρωτηριασμοί, ανθρωποφαγίες, αποκεφαλισμοί χριστιανών πιστών, ιερέων και κυβερνητικών στρατιωτών και άλλα παρόμοια είναι αδύνατον να τα δεις δίχως να στοιχειώσουν οριστικά και αμετάκλητα το υπόλοιπο του βίου σου. Κι όλα αυτά η άθλια Δύση της λογιστικής, με τις ρυπαρές και αντιχριστιανικές κυβερνήσεις της, τα ενθαρρύνει, τα σχεδιάζει, τα προκαλεί!

Η Ελλάδα μέχρι στιγμής έχει ακολουθήσει πιστά τα βήματα του νεκρικού χορού που σέρνουν οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στις 27 Μαΐου η χώρα μας στιγμάτισε την Ιστορία της ψηφίζοντας «ναι» στην άρση του εμπάργκο όπλων προς τους χριστιανομάχους δολοφόνους της Συρίας. Η απόφαση ελήφθη στις Βρυξέλλες, στο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., και αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την επίσημη ενίσχυσή τους -παντί τρόπω- από τις ΗΠΑ.

Ουσιαστικά, ο κόσμος που οικοδομήθηκε με θεμέλια την ελληνική σκέψη και τον χριστιανισμό αυτοχειριάζεται για να εξυπηρετήσει κάποια σκοτεινά συμφέροντα για την «αναδιάταξη» των συσχετισμών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή!

Η μόνη χαραμάδα ελπίδας στο σκοτάδι του φανατικού Ισλάμ και της τρομοκρατίας είναι η αντίσταση που μπορούν να προβάλλουν στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών και της υπερδύναμης εκείνοι που διαθέτουν ακόμα ανθρωπισμό και κοινή λογική.