Η απαξίωση της Ενωσης Συντακτών

Το έσχατο λάθος της ΕΣΗΕΑ ήταν κολοσσιαίο και μοιραίο. Την Τρίτη το βράδυ, όταν αποφασίστηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν βρισκόταν εν εξελίξει απεργία του κλάδου των δημοσιογράφων. Ομως, ακόμη κι αν είχε προκηρυχτεί απεργία, η ΕΣΗΕΑ θα έπρεπε να την αναστείλει για να ενημερωθεί ο πάγιος χορηγός της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, ο ελληνικός λαός, για τα αίτια του κλεισίματος, την πολιτική κρίση που προκάλεσε κ.λπ.

Οι αποφάσεις που πήρε η διοίκηση αυτού του πάλαι ποτέ κραταιού και σεβαστού σωματείου εξέθεσαν ανεπανόρθωτα όχι μόνο τα πρόσωπα που τις σκαρφίστηκαν αλλά σύσσωμο τον δημοσιογραφικό κόσμο. Η πατρίδα μας ευρέθη -και συνεχίζει να βρίσκεται- ενώπιον κορυφαίων, σχεδόν εκβιαστικών διλημμάτων και στα ΜΜΕ επεβλήθη η άκρα του τάφου σιωπή. Το δικαίωμα των Ελλήνων στην ενημέρωση αμφισβητήθηκε από εκείνους που θα έπρεπε να δίνουν μάχες για να το υπερασπίζονται. Η απώλεια του ελέγχου των… φρενών ορισμένων ανθρώπων κατέληξε στο να διαταχθεί η παύση της λειτουργίας των περισσότερων ιδιωτικών ΜΜΕ ως διαμαρτυρία για την αναστολή της εκπομπής σήματος των κρατικών!

Το σκεπτικό της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ για τις ανεκδιήγητες πρωτοβουλίες της, όπως το να επιτρέψει την κυκλοφορία… μερικών εφημερίδων και τη λειτουργία μόνο δύο κομματικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, παραβιάζει την κοινή λογική και το δημοκρατικό αίσθημα του λαού μας. Οι επικεφαλής της Ενώσεως Συντακτών χώρισαν, πριν από τις πολιτικές δυνάμεις, τους Ελληνες σε δύο στρατόπεδα με… «ταξικά και αγωνιστικά» κριτήρια! Στη συνέχεια επιβράβευσαν όσους συνεμορφώθησαν προς τας… υποδείξεις της (να ασχολούνται μονοθεματικά με την υπόθεση της ΕΡΤ). Οι μεν, οι νομιμόφρονες της «ταξικής πάλης», έλαβαν την άδεια να κυκλοφορήσουν. Οι δε, οι «εχθροί», όχι. Δεν θα βόλευε η διάδοση της άποψής τους.

Η πραγματικότητα είναι, όμως, σκληρή και δεν χαρίζεται ούτε καν στους «συντρόφους». Στο τέλος, συνέβη το αναπόφευκτο και αυτονόητο. Οι παλινωδίες, οι αντιφάσεις, οι γελοίες αποφάσεις και η κατάφωρη μεροληψία των κλειδοκρατόρων της ΕΣΗΕΑ οδήγησαν στο σπάσιμο της απεργίας και στην κατάρρευση της αξιοπιστίας του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου των Ελλήνων δημοσιογράφων.

Η κοινή λογική, ενίοτε, μπορεί να επικρατήσει ακόμα και σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί ο ανορθολογισμός των παρεών ιδεοληπτικών προσωπικοτήτων. Ο κλάδος δεν υπέστη ζημία από αυτό που συνέβη. Μακροπρόθεσμα ωφελήθηκε…