Σαν σήμερα το 1453 έκλεισε με τραγικό και ηρωικό τρόπο ένα υπέροχο κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας. Η υπερχιλιετής διαδρομή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στον χρόνο τερματίστηκε. Η Βασιλεύουσα παραδόθηκε, έπειτα από σφοδρή μάχη λίγων γενναίων εναντίον αναρίθμητων βαρβάρων, στον ζόφο της Τουρκιάς. Ο τελευταίος μας αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, έπεσε μαχόμενος, υπερασπιζόμενος την άγια κληρονομιά μας.
Η λαϊκή ψυχή τον έκρυψε στον θρύλο του «μαρμαρωμένου βασιλιά». Ακόμα και σήμερα τον διατηρεί ολοζώντανο και ακμαίο, έτοιμο να ηγηθεί ως ιδέα στην επιστροφή του Ελληνισμού και του Σταυρού στα εδάφη του. Αθάνατος ο αυτοκράτοράς μας και ανίκητη η ψυχή του γένους μας. Νικηφόρα η πίστη μας, το δέντρο της οποίας ποτίστηκε στο αίμα μαρτύρων και ηρώων.
Αντί, λοιπόν, σήμερα οι θεσμοί του κράτους να αφιερώσουν χρόνο και προσπάθεια στη μεταλαμπάδευση τούτων των ασύγκριτων προτύπων στο μέλλον της Ελλάδας, στα νιάτα, ασχολούνται με τα κεμαλικά τερτίπια της κάθε κυρίας Ρεπούση, που άγχεται μη τυχόν και ποινικοποιηθεί η άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων και των Μικρασιατών αδελφών μας από τα στίφη του αρχιδολοφόνου Κεμάλ!
Αυτό το όνειδος της Βουλής δεν είναι ισχνή μειοψηφία. Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί «κεμαλόφρονες» – όπως απέδειξαν και τα χθεσινά, με την ηλεκτρονική επιστολή που αποδίδεται στην κυρία Ρεπούση αναφορικά με την κινητοποίηση (!) βουλευτών και δημοσιογράφων να μην ποινικοποιηθεί η άρνηση των ολοκαυτωμάτων των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Ο βάκιλος της μειοδοσίας και της τουρκολαγνείας έχει πλήξει αρκετές «κορυφές» της πολιτικής, πνευματικής και οικονομικής ζωής της χώρας. Υπάρχει ένα κλειστό κύκλωμα ζηλωτών του ρεπουσισμού. Κινούνται συντονισμένα, γρήγορα και πιέζουν προς πάσα κατεύθυνση για τον «εξευμενισμό» και την ικανοποίηση των απαιτήσεων της Αγκυρας. Σε κάθε εθνικό θέμα, σε κάθε πρόκληση της ημισελήνου, σε κάθε κίνηση για δικαίωση των ιστορικών δικαίων των Ελλήνων, εκείνοι στέκονται στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου και κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο.
Κι όποτε αστοχούν, κατηγορούν τους Ελληνες για… ρατσισμό. Μόνο η περιφρόνηση τους πρέπει…
Μ.Η.Τ. 232120