Ελληνόφωνο φινάλε

Οι φτηνές δικαιολογίες του Γιώργου Παπανδρέου για την περίοδο της διακυβέρνησής του, οι ετεροχρονισμένες «αποκαλύψεις» για προσωπική του «σύγκρουση με τα συμφέροντα» και η στάση του στις εσωκομματικές εξελίξεις αποδεικνύουν ότι το «Κίνημα» που κατέστρεψε τη χώρα διαλύεται ακριβώς με τον τρόπο που ανδρώθηκε, αναπτύχθηκε και επικράτησε: με ίντριγκα, παρασκηνιακές συνεννοήσεις, ψέματα, συνενοχή και προσήλωση στο προσωπικό συμφέρον. Πάνω απ’ όλα, η αποσάθρωση του φαύλου οικοδομήματος συνοδεύεται από την πλήρη αδιαφορία των επιτελών του για το μέλλον της χώρας και την ταυτότητά της.

Οι άνθρωποι που παρέδωσαν την Ελλάδα στα νύχια της τρόικας και ακύρωσαν παράνομα και προδοτικά το αυτεξούσιο των Ελλήνων βρίσκονται τις τελευταίες εβδομάδες σ’ έναν παροξυσμό διαδοχολογίας και μυστικών διαβουλεύσεων. Οχι άσκοπα.

Κάθε δελφίνος και η ομάδα που τον περιβάλλει είναι πεπεισμένοι ότι η επικράτησή τους έχει ζωτική σημασία για το βραχυπρόθεσμο μέλλον τους. Θεωρούν -κακώς- δεδομένο ότι το να ηγούνται ενός κόμματος, πάλαι ποτέ κυβερνητικού, συνεπάγεται το ακαταδίωκτό τους για τη σωρεία κακουργημάτων που διέπραξαν εναντίον του λαού και της πατρίδας.

Νομίζουν ότι τα ράκη των εκλογικών ποσοστών του 2009 θα αρκέσουν για να καλύψουν τη γύμνια τους όσον αφορά την αιτιολόγηση και δικαιολόγηση των αποφάσεων που οδήγησαν 10.000.000 Ελληνες στον γκρεμό της ανέχειας και της κατοχής.

Αυταπατώνται ότι ένα νέο πρόσωπο στην ηγεσία του κόμματος ή έστω ένα παλιό που αναπαλαιώθηκε θα ενισχύσει τη θέση όλων τους σε μια κοινωνία που βράζει και απαιτεί Δικαιοσύνη.

Είναι σχεδόν βέβαιοι ότι οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των αμετανόητων μνημονιοφυλάκων σε «αντάρτες» μπορούν ακόμα να λειτουργήσουν σωτήρια και… πυροσβεστικά.

Ας τεθούν στην κρίση του λαού και θα δουν πόσο πλανώνται.