Δεν μας αξίζει

Αναμφίβολα είναι τα πιο καταθλιπτικά Χριστούγεννα που περνά η χώρα μας έπειτα από το τέλος της μαύρης περιόδου της Κατοχής. Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας ή σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας αρκεί για να πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο συμπολίτη μας ότι η αρρώστια που έσπειρε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ελίτ έχει εξαπλωθεί παντού.

Σκυθρωπά πρόσωπα, άστεγοι, κατεβασμένα βλέμματα, κλειστά καταστήματα, μεγάλα εμπορικά κέντρα δίχως πελάτες, λαθρομετανάστες και σκουπίδια συνθέτουν μια εικόνα δαντικής κόλασης και ερήμωσης. Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη παρέκει.

Δεν μας αξίζει αυτή η πτώση. Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε να βαδίζουν δίπλα μας ελεύθεροι εκείνοι που άλωσαν την πατρίδα, τους πόρους της και μόλυναν τις ψυχές μας με την εσωτερική σήψη τους. Δεν είναι δυνατό να επιτρέψουμε να καταντήσει η κοινωνία μας «κρανίου τόπος» και να συνεχίσουμε να προδίδουμε την εθνική αποστολή μας καταρρέοντας πνευματικά και υλικά.

Οι Ελληνες είναι καλός, όμορφος, επινοητικός, γενναίος, υπερήφανος και φύσει χαρούμενος λαός. Είναι μέγα ψεύδος ότι έχουμε φτάσει ως γένος τόσο χαμηλά σε ηθικό επίπεδο ώστε να νομιμοποιούνται να μας διασύρουν ο κάθε Παπανδρέου και ο κάθε Πάγκαλος.

Οπως λέει και ο υπερήλικας Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα (Πλάτων, «Τίμαιος», 22b, στ. 4-8), οι Ελληνες είναι «αιώνια παιδιά. Δεν υπάρχει γέρος Ελληνας. Είστε νέοι στην ψυχή».

Η… νεαρή ψυχή των Ελλήνων, σύμφωνα με τον σοφό Αιγύπτιο ιερέα, οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε τόσο προκύπτει μια μεγάλη καταστροφή στο διάβα μας και ξεκινάμε πάλι από την αρχή, με την αισιοδοξία του πρωτάρη!

Καιρός να την ξανακάνουμε την αρχή, διότι αυτή η μουντίλα δεν μας… πάει!