Νέα Μεταπολίτευση

Η 17η Νοεμβρίου πάντοτε φέρνει στον νου την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την πτώση τουΠαπαδόπουλου και της νεοσύστατης κυβέρνησης Μαρκεζίνη καθώς και την αντικατάστασή τους από το καθεστώς Ιωαννίδη, που οδήγησε στην κυπριακή τραγωδία. Μ’ εκείνη την επίδειξη δύναμης και την αυταπάρνησή της η ελληνική νεολαία δρομολόγησε τις εξελίξεις, οι οποίες έφεραν τη δημοκρατία στην Ελλάδα.

Η περίοδος μετά τη δικτατορία ονομάστηκε Μεταπολίτευση. Εκεί πρωταγωνίστησε η γνωστή σε όλους «γενιά του Πολυτεχνείου». Εκπρόσωποι αυτής της γενιάς εκμεταλλεύτηκαν τις δάφνες του αντιστασιακού (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και κυριάρχησαν στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στα ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στον συνδικαλισμό.

Τις επιπτώσεις της απόλυτης επικράτησης μιας ομάδας επιτηδείων του Πολυτεχνείου -και όχι όλων των εξεγερμένων- θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε άπαντες, επειδή αυτοί οι άνθρωποι απέτυχαν, λεηλάτησαν, εξαπάτησαν, απομύζησαν πόρους και οδήγησαν την πνευματική ζωή της χώρας στον μαρασμό μιας πολιτικής ορθότητας, που βόλευε τους ιδιοτελείς σχεδιασμούς τους.

Τώρα, θέλοντας και μη, περνάμε στην εποχή της Νέας Μεταπολίτευσης όπου τα ψεύτικα τείχη των ιδεοληψιών έχουν καταρρεύσει και οι αριστερόστροφες ονειρώξεις των «μαχητών» με τις καπιταλιστικές τσέπες ουδέναν συγκινούν.

Οι νέες γενιές των Ελλήνων κατά βάσιν είναι τυχερές! Ναι μεν θα αντιμετωπίσουν ένα ταχέως μεταβαλλόμενο και δυσχερές οικονομικό περιβάλλον, αλλά δεν θα έχουν κανέναν λόγο να «προσκυνούν» τα ψεύτικα είδωλα μιας γενιάς που κατέρρευσε μέσα στη χλιδή και στα σκάνδαλά της.

Η χώρα κυοφορεί ένα νέο πολιτικό τοπίο, όπου θα επικρατήσουν εκείνοι που θα έχουν κάτι να πουν και πολλά να κάνουν. Το φαίνεσθαι υποχωρεί τάχιστα και ο λόγος περνά στο είναι. Είναι ιστορική αναγκαιότητα να αποσυρθούν οριστικά οι παλιοί πολιτικοί με τις ληγμένες ιδέες.