Η εποχή είναι γεμάτη αβεβαιότητες, αλλά υπάρχει και κάτι σίγουρο. Οσα προηγήθηκαν δεν πρόκειται να περάσουν στις χρυσές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Η χώρα, ελέω ανεκδιήγητου Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, υπέστη μια μεταμοντέρνα εκδοχή της Αλωσης του 1204, με τους «εταίρους» μας να διατάζουν και να επιβάλλουν «λύσεις» με την απειλή της αποβολής μας από την ευρωζώνη και την… άφεση του εθνικού σκάφους στα βράχια της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.
Μοναδικός κερδισμένος από τις σφοδρές αναταράξεις του ωκεανού της πολιτικής είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος μπορεί να σεμνύνεται ότι έχει θέσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας δύο πολιτικές δυναστείες: Μητσοτάκη και Παπανδρέου. Επίσης, ο αρχηγός της Ν.Δ., ποιούμενος την ανάγκη φιλοτιμία, διέσωσε το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας έναντι της Ε.Ε. και της διεθνούς κοινότητας: την ύπαρξη του ιδίου του κράτους.
Αν έπραττε διαφορετικά, όλα έδειχναν ότι το ελληνικό κράτος θα διαλυόταν. Οι ολέθριοι πειραματισμοί του αποτυχημένου διαδόχου του παπανδρεϊκού «θρόνου» δεν άφησαν χιλιοστό διαθέσιμο για οποιονδήποτε άλλον χειρισμό. Σε αμιγώς κομματικό επίπεδο, ο κ. Σαμαράς απέφυγε τη «χρέωση» της παράταξης με μια χρεοκοπία, για την οποία η κυβέρνηση θα έφερε την ευθύνη, αλλά η Δεξιά θα κατηγορείτο για την ήσσονα προσπάθεια για την αποτροπή της.
Τώρα, εν όψει των επερχόμενων εκλογών, απαιτείται από την ηγεσία της Ν.Δ. η διατράνωση του μηνύματος της ανασύνταξης και της αντεπίθεσης. Οι Ελληνες έχουν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά. Περιμένουν να αξιολογήσουν τη στάση όλων για να δώσουν την πολιτική ετυμηγορία τους.
Επίσης, πρέπει να καταστεί σαφές ότι θα λογοδοτήσουν οι πρωταίτιοι της υπαγωγής της χώρας στη μέγκενη της τρόικας. Μεταβατική κυβέρνηση επ’ ουδενί συνεπάγεται παραγραφή κακουργημάτων…
Μ.Η.Τ. 232120