Στις 14 Ιουλίου 1789, την ημέρα που έπεφτε η Βαστίλη, λέγεται ότι ο Λουδοβίκος ο 16ος έγραφε στο κυνηγετικό ημερολόγιό του: «Τίποτε αξιοσημείωτο δεν έγινε σήμερα».
Ο βασιλιάς, που πάνω του ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, εκτελέστηκε στις 21 Ιανουαρίου 1793. Οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα όχι ως Λουδοβίκος 16ος, αλλά με το υποτιμητικό «πολίτης Λουδοβίκος Καπέτος».
Αν μελετήσει κάποιος στοιχειωδώς την ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης, δεν θα εντυπωσιαστεί με τη θύελλα που σάρωσε τη χώρα, αλλά με την αφέλεια, τον ανεξήγητο εφησυχασμό και την εντελώς αβάσιμη αυτοπεποίθηση του βασιλικού οίκου. Οι άνθρωποι αυτοί, παραδομένοι στην τρυφηλή ζωή, στις ηδονές και τις παραπλανητικές κολακείες των σιτιζομένων από το παλάτι, δεν είχαν καμία διάθεση να αφουγκραστούν τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα μιας κοινωνίας που έβραζε. Ηταν πασίδηλο -σε όλους τους άλλους πλην των καρατομηθέντων ευγενών- ότι η έκρηξη του γαλλικού λαού θα αποδεικνυόταν γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας.
Παρόμοια υποτίμηση του αντιπάλου (δηλαδή του λαού) έδειξαν πολλές ηγετικές μορφές και εξουσιαστικές δομές στο πρόσφατο παρελθόν. Οι περιπτώσεις των Τσαουσέσκου, Μουμπάρακ, Μπεν Αλί, Καντάφι και άλλων «υπερσίγουρων» και «πανίσχυρων» αρχόντων θα έπρεπε να έχουν προβληματίσει πολύ τους ημέτερους κυβερνώντες. Θα έπρεπε να τους έχουν οδηγήσει άμεσα σε αποφάσεις που θα διευκόλυναν την έκφραση λαϊκής βούλησης, προτού το εθνικό ρολόι σημάνει την ώρα της κρίσης.
Επιμένουν να αγνοούν τις προειδοποιητικές βολές της ιστορικής αναγκαιότητας. Αρέσκονται να εφευρίσκουν οργανωμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, παρακρατικούς, ακροδεξιούς, «αντιευρωπαϊστές» και λοιπούς «ταραξίες» όποτε στα αυτιά τους φτάνει η ηχώ από τις τεκτονικές μετακινήσεις των πιεζόμενων και μετακινούμενων κοινωνικών στρωμάτων.
Αντί να κατευνάζουν τα πνεύματα, ανεβάζουν την ένταση της εκκωφαντικής και προδιαγεγραμμένης πτώσης τους. Ολέθριο σφάλμα…
Μ.Η.Τ. 232120