Δεκεμβριανά 2011

Η δυσφορία για την κατοχική κυβέρνηση του Μνημονίου είναι παρελθόν. Τώρα υπάρχει οργή και αγανάκτηση.

Εκατομμύρια Ελληνες αισθάνονται πολιορκημένοι από δυνάμεις που εδρεύουν εκτός συνόρων και των οποίων τα συμφέροντα… πρακτορεύονται από εκλεγμένους και ανεξέλεγκτους εξουσιαστές. Η επανάληψη των Δεκεμβριανών του 2008 δεν είναι μακρινό ενδεχόμενο, αλλά ορατός κίνδυνος.

Εφόσον, κατά γενική παραδοχή, δεν υπάρχει «επαναστατική πρωτοπορία» και δεν υφίσταται πολιτική ηγεσία που θα δώσει κατεύθυνση, στόχους και περιεχόμενο στην όποια λαϊκή έκρηξη, ό,τι προκύψει σ’ αυτήν την εκτροπή θα είναι ολέθριο. Ενα τυχαίο περιστατικό μπορεί να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση, όπου οι πολίτες, μεταξύ άλλων, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα ληστρικά ένστικτα χιλιάδων οπλισμένων μαφιόζων, λαθρομεταναστών και τυχοδιωκτών παραβατικών.

Η Αθήνα, για παράδειγμα, εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε Λος Αντζελες του 1992, όταν η αμερικανική μεγαλούπολη παραδόθηκε στο χάος εξαιτίας της αθώωσης αστυνομικών που ξυλοκόπησαν ανελέητα και αδικαιολόγητα τον Αφροαμερικανό οδηγό Ρόντνεϊ Κινγκ, που είχαν σταματήσει για έλεγχο.

Η εκρηκτική ύλη που έχει τοποθετήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου στα θεμέλια της κοινωνίας είναι υπεραρκετή για το μοιραίο. Το μοναδικό μέσον αποτροπής του χειρότερου είναι η άμεση ανατροπή της κυβέρνησης και η προσφυγή σε εκλογές. Ετσι, θα εκφραστεί ο λαός και θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις για την επαναφορά της χώρας στην ομαλότητα και για την επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να ενώσουν δυνάμεις για να αφαιρέσουν από τον πρωθυπουργό και τους συναυτουργούς του τη δυνατότητα να επιδεινώνουν την κατάσταση. Σ’ αυτό το θέμα επιβάλλονται και η συναίνεση και η εθνική συνεννόηση. Ολα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και συνιστούν συνενοχή στο έγκλημα που συντελείται εναντίον του έθνους.