Η πολυετής γνωριμία, συνάφεια και συνεργασία της οικογένειας Παπανδρέου με τον εκπεσόντα Λίβυο δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι και άλλους τριτοκοσμικούς τυράννους έχει επηρεάσει την κυβερνητική πρακτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί η βάναυση αντιμετώπιση που επιφυλάσσουν οι μνημονιακές δυνάμεις της χώρας σε όλους όσοι τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διαμαρτυρηθούν για τη διάλυση της πατρίδας και την υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντός της από τον Γιώργο Παπανδρέου και τους συναυτουργούς του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής βούλησης για εκμηδένιση κάθε πιθανότητας να εκδηλωθεί η λαϊκή δυσφορία είναι η κρατική βία που ασκήθηκε σε βάρος των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Διαβάσαμε στο χθεσινό φύλλο της «δημοκρατίας»: «Περίπου 3.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των “Αγανακτισμένων” δέχτηκαν αναίτια επίθεση από διμοιρίες των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ. […] Περίπου 200 άτομα στριμώχθηκαν στις σκάλες που οδηγούν στη λεωφόρο Αμαλίας. Μία γυναίκα έπεσε στο έδαφος, με το πρόσωπο γεμάτο αίμα. Οι αστυνομικοί έσπρωξαν τον κόσμο προς το σιντριβάνι, χτύπησαν γυναίκες με τα κλομπ, έπνιξαν την πλατεία στα χημικά».
Δεν χρειάζεται να σημειωθεί ότι η ΕΛ.ΑΣ. εκτελεί τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Ουδέποτε αναλαμβάνει… πρωτοβουλίες προληπτικής καταστολής διαδηλώσεων και διάλυσης συγκεντρώσεων. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου προσπαθεί να αποφύγει την κλιμάκωση των αντιδράσεων και το αναπόφευκτο γιγάντωμα των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας ενός λαού που δεν μπορεί πλέον να ανέχεται το καθεστώς Κατοχής που του επιβλήθηκε δολίως.
Με αυτό το σκεπτικό αποφασίστηκε να εφαρμοστεί η συνταγή Καντάφι στο Σύνταγμα. Ομως, οι κυβερνώντες πρέπει να θυμούνται ότι όσοι ακολουθούν τα βήματα του Λίβυου συνταγματάρχη θα έχουν και το τέλος του…
Μ.Η.Τ. 232120