Ενα μέρος της πραγματικότητας δείχνει πώς η Γερμανία τα τελευταία χρόνια της ευρωπαϊκής «ενοποίησης» πραγματοποιεί βήμα προς βήμα το αγέραστο τευτονικό όνειρο της οικοδόμησης μιας αυτοκρατορίας υπό τη δική της ηγεμονία. Μία από τις παράπλευρες απώλειες αυτού του σχεδίου είναι ο ελληνικός τρόπος ζωής.
Ευημερούντες Ελληνες και γερμανική ηγεμονία ουδέποτε συμβάδισαν ιστορικά και ούτε πρόκειται να συμβαδίσουν στο απώτερο και στο απώτατο μέλλον. Εχοντας τα παραπάνω κατά νου, δικαίως γίνεται λόγος από τους Ελληνες για «γερμανική κατοχή» και ορθότατα γίνονται συνειρμοί με τη ζοφερή τετραετία 1941-1944.
Ταυτόχρονα, η γερμανική Κεντροδεξιά νιώθει οργισμένη για τον περίεργο ρόλο που παίζει ο κ. Παπανδρέου στο… εσωτερικό της χώρας της κυρίας Μέρκελ, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η θέση της Ελλάδας! Η εικόνα της αναξιοπιστίας που εκπέμπει καθημερινά η ελληνική κυβέρνηση και οι δυσερμήνευτες πρωτοβουλίες της, που πάντοτε βάζουν στο παιχνίδι του ευρώ τις ΗΠΑ, οδηγούν σε μείωση της δημοφιλίας των κομμάτων του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού και ειδικότερα του Φιλελεύθερου Κόμματος, του οποίου ηγείται ο υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ.
Στις πρόσφατες τοπικές εκλογές του Βερολίνου το κόμμα του κ. Ρέσλερ αφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη (έλαβε 1,9% και έμεινε εκτός της τοπικής Βουλής, ενώ το 2006 είχε φτάσει το 7,6%). Αυτό συμβαίνει επειδή πολλοί Γερμανοί πολίτες θεωρούν από ενδοτική έως ύποπτη (!) τη στάση της κυβέρνησης Μέρκελ προς τους Ελληνες και τον φιλοατλαντιστή Γιώργο Παπανδρέου. Ανεπισήμως, διάφοροι αξιωματούχοι και μέλη της οικονομικής ελίτ της Γερμανίας λένε ότι «αντί να επιβάλλουμε εμείς τη θέλησή μας στους Ελληνες, ο Παπανδρέου θα επιβάλλει τη συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων στη Γερμανία!». Ο λογαριασμός αυτής της «παρεξήγησης» θα πληρωθεί από τους Ελληνες.
Μ.Η.Τ. 232120