Η φράση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι ένα από τα πιο ψευδεπίγραφα διλήμματα όλων των εποχών. Ο εφαρμοσμένος σοσιαλισμός ουδέποτε λειτούργησε αντιδιασταλτικά προς τη βαρβαρότητα του ολοκληρωτισμού, της κοινωνίας της παρακολούθησης, της ποινικοποίησης της γνώμης, του αστυνομικού κράτους, των στημένων δικών (τύπου Μόσχας) και των εθνοκαθάρσεων.
Η Ανατολική Ευρώπη και ευρύτατα τμήματα της ασιατικής ηπείρου ακόμα δεν έχουν γιατρέψει τις πληγές τους από τα ερυθρά κατοπτρικά είδωλα του εθνικοσοσιαλισμού. Η Βόρειος Αφρική συνεχίζει να υποφέρει από τις απάνθρωπες πολιτικές επιφανών στελεχών της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», όπως τον Καντάφι, τον Μπεν Αλι και τον Μουμπάρακ.
Στην Ελλάδα, η ιδεολογική ανάλυση και αντίκρουση των ιδεοληψιών που είναι σύμφυτες με την ουτοπία του σοσιαλισμού δεν έχει καν αρχίσει. Το αστείο είναι πως υπάρχουν ορισμένοι μη καταρτισμένοι, ενοχικοί, αφελείς και ενίοτε ευήθεις της αντίπερα όχθης που κατηγορούν τον Γιώργο Παπανδρέου ως «μη σοσιαλιστή». Οι «φιλελεύθεροι» κατηγορούν τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ για μειωμένη ιδεολογική καθαρότητα!
Ο νυν πρωθυπουργός, όμως, εφαρμόζει πολιτικές που αποδεικνύουν το αντίθετο. Είναι σοσιαλιστής έως μυελού οστέων και κρατικιστής σοβιετικού τύπου. Γι’ αυτό, τις ιδιωτικές περιουσίες -με διάφορα τεχνάσματα- ουσιαστικά τις κατάσχει και τις περνάει στο κράτος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι άδειες των φορτηγών και των ταξί και εσχάτως η αντισυνταγματική φορολόγηση ακινήτων από τα οποία δεν καρπώνονται εισοδήματα οι ιδιοκτήτες.
Τέτοιου είδους νομοθετήματα θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα διαβάσουμε σε ΦΕΚ που θα έφεραν τις υπογραφές σοσιαλιστών δικτατόρων, όπως ο Κάστρο, ο Μπρέζνιεφ, ο Γιαρουζέλσκι, ο Ζίβκοφ, ο Τσαουσέσκου, ο Χότζα και άλλοι λαομίσητοι στις πατρίδες τους, οι οποίοι αποτελούν πρότυπα της ημεδαπής καθεστηκυίας και χρυσοπληρωμένης Αριστεράς.
Ο σοσιαλισμός, παντού και πάντοτε, ταυτίστηκε με τη βαρβαρότητα.