Το πολυεθνικό μόρφωμα με τις αυταρχικές δομές που αποκαλείται Τουρκία, από την ημέρα της σύστασής του έως σήμερα, λειτουργεί με όρους μαφίας και στρατοπέδου εξόντωσης. Ελληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι, Κούρδοι, Λαζοί και άλλοι λαοί μπορούν να καταθέσουν πολλά στοιχεία που τεκμηριώνουν τον παραπάνω ισχυρισμό.
Ο «τουρκισμός», ένα ναζιστικού τύπου ιδεολόγημα που αξιοποιήθηκε για να συγκολλήσει -σε συνδυασμό με τη βία- ετερόκλητους πληθυσμούς, εθνότητες και λατρευτικές κοινότητες διαφορετικών δογμάτων, υπό την ηγεσία Ερντογάν τείνει να υποκατασταθεί από τον εξίσου αυταρχικό, νεφελώδη και επικίνδυνο ισλαμικό «νεο-οθωμανισμό».
Η οίηση, το πλιάτσικο, η γενοκτονία και η αυθάδεια είναι τα μοναδικά στοιχεία του DNA της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ της γείτονος, τα οποία δεν επηρεάζονται από την πάροδο των ετών και από τις μεταβολές των γεωπολιτικών συσχετισμών. Το τουρκικό έκτρωμα κρατήθηκε εν ζωή έχοντας επιστρατεύσει χιλιάδες τεχνάσματα και πραγματοποιώντας αναρίθμητους πολιτικούς και διπλωματικούς ελιγμούς. Πάνω απ’ όλα, οι «κρατούντες» σ’ αυτή τη χώρα, σε κρίσιμες συγκυρίες εκμεταλλεύτηκαν τις συγκρουσιακές σχέσεις υπερδυνάμεων, δεν ταυτίστηκαν με καμία και κινήθηκαν έξυπνα ανάμεσα στα κενά ισχύος που ανοιγοκλείνει η Ιστορία.
Ωστόσο, η εποχή μας τείνει να αποτελέσει την αφετηρία της διαδικασίας που θα επιλύσει το «Ανατολικό Ζήτημα», στην καρδιά του οποίου βρίσκεται το τουρκικό κράτος. Η σύμπραξη Κύπρου – Ισραήλ για την εκμετάλλευση του αμύθητου πλούτου υδρογονανθράκων που κρύβει στα σπλάχνα του το «οικόπεδο 12», η στάση της Ελλάδας και ο φιλοϊρανικός και εν πολλοίς φιλοτρομοκρατικός προσανατολισμός των ισλαμιστών του Ερντογάν αποτελούν τις κορυφές μιας οροσειράς προβλημάτων που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Η Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της και το τεράστιο κενό ηγεσίας που την ταλαιπωρεί, παραμένει παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή.